این بیانیه مثل بسیاری از

وگرنه باید اذعان کنید که برای این حرفها و خواب و خیال سرنگونی جمهوری اسلامی خیلی خیلی زوده. مثالش همین دختر هوادار فوتبال که به اون وضع فجیع فوت شد. خوب، حالا ظاهرا وجدان جامعه به درد اومده و حتی بعضی از بازیکنان فوتبال ایران صداشون بلند شده و میگن این فوتبال رو تحریم کنیم. بشینیم ببینیم چنین اتفاقی میفته یا باز ملت الکی خوش برای بازی دربی مسخره و بی کیفیت از شهرهای دور و نزدیک میریزن استادیوم و شب رو با پتو جلوی دروازه های استادیوم سر میکنن، صبح هم از سرباز نیروی انتظامی همه جور فحش و فضاحت رو میشنون، به هم دیگه هم تا زبونشون میچرخه فحش میدن، بلکه حتی سنگ و ترقه هم بزنن تو سر و کله همدیگه تا چند تا بازیکن بی کیفیت و بی خاصیت به جای فوتبال بازی کردن همدیگه رو توی زمین کتک بزنن و از این راه به نون و نوایی برسن. یا باز حضرات میلیتچی فتوا میدن که این مبارزه فارسهاست و به ما ربطی نداره چون مبارزه واقعی تیراختور تیراختور گفتنه. امتحان ساده ایه، مگه نه؟ چون در استادیوم کسی حاضر غایب نمیکنه، به شناسنامه کسی هم مهر نمیزنن، کسی هم با استادیوم نرفتن از وام ازدواج و مسکن محروم نشده، عبادت مذهبی ریشه دار و وظیفه شرعی و مکه و عتبات رفتن هم نیست که بگیم آخوند سده هاست شست و شوی مغزی داده ملت رو. یک محک ساده است که ببینیم جامعه واقعا تا چه اندازه با هموطنش حس همبستگی داره و به حقوق زنان حساسه. حالا بشینیم ببینیم چی میشه. اگه این فوتبال تحریم شد، که حق با شما. وگرنه بیایید اعتراف کنیم که از ماست که بر ماست و سقف لیاقت و استحقاقمون همین رئیسی و حداد عادل و علم الهدی و سردار نقدی و جنتی و برادران و خواهران ارزشی و آتش به اختیار و اوباش و دزدان سر گردنه گیره.