Skip to main content

این آقای بنی سعید جوری صحبت

این آقای بنی سعید جوری صحبت
آشچی
عنوان مقاله:
زرادخانه ایرانی؛ حقیقی یا ببرکاغذی؟

این آقای بنی سعید جوری صحبت میکنه که گویا کارشناس نظامیه و گویا این طور که ادعا میکنه با نهادهای نظامی هم همکاری داشته ولی بعضی اشتباهات و حتی گافها در نوشته هاش وجود داره که صلاحیتش رو زیر سؤال میبره. مثلا سوخو 27 رو به عنوان جنگنده نسل پنجم معرفی میکنه. در حالی که سوخو 27 یک جنگنده نسل چهارمه که قابلیت پنهانکاری هم نداره. یعنی مخزن سلاح نداره و توسط رادار به راحتی قابل شناساییه. مثل مثلا اف 15 و اف 16 و جنگنده های نسل 4، 4.5 دیگه. اون جنگنده روسی که پنهانکاره، سوخو 57 هست که اون هم با مشکلات عدیده ای روبرو هست تولیدش و نمونه هایی که تولید شده، بیشتر نمونه های آزمایشی هستند. بعد، این اولین باریه که من می شنوم سوخت مایع رو کسی به سوخت جامد موشک ترجیح میده. سوخت مایع یک تکنولوژی قدیمی مربوط به جنگ جهانی دومه که معایب فراوانی داره. مثلا موشک با مخزن پر از سوخت مایع برای مدت زمان محدودی

قابل نگهداری در انباره در حالی که موشک با سوخت جامد رو میشه برای زمان خیلی طولانی تری نگهداری کرد. به همین خاطر آمادگی پرتاب موشک با سوخت جامد مدت زمان کمتری میبره چون نیاز به سوخت گیری نداره. و یا حرکت مایع در مخزن سوخت، باعث انحراف بیشتر موشک میشه در حالی که در موشک با سوخت جامد چنین موضوعی منتفیه. در کل، دسترسی به تکنولوژی سوخت جامد برای هر کشوری موفقیت محسوب میشه و چیز قابل بحثی نیست.
بعد، در مورد جنگنده اف 4، معروف به تام کت، مشکل اصلی در شکل بالهای این هواپیما نیست. مشکل در فلسفه طراحی هواپیماست که چابکی لازم در نبردهای موسوم به داگ فایت رو نداره. چون این جور طراحی شده که سلاحهای زیادی حمل بکنه. این فلسفه طراحی بعدا ناکارآمد تشخیص داده شده، کنار گذاشته شد و جنگنده های چابکی مثل اف 15 و خصوصا اف 16 به عرصه اومدند.