آقای جمال مپرسی آزربایجان

خودم است. گفتند؛ چطور مال خودت است؟ گفت؛ چون شبی در آنجا خوابیده ام.
قضیه شما اکنون شبیه همان ضرب المثل است.
آقای جمال آزربایجان احتیاجی ندارد، شما آن را به رسمیت بشناسید. کل آن اقوامی که نام بردی و خودت را به آنها می چسبانی حتا سه درصد مردم آزربایجان نیستند. البته خودت این را بخوبی میدانی، اما بنا به ولع زیاده خواهیت جسارت میفرمائی.
همین آقای "تبریزی ستاره دار"، که کاسه داغتر از آش، برای فارسهای تمامیت خواه سینه میزند، از طرفی بطور تلویحی خود را وکیل مدافع اکراد بشمار میآورد، رفتار عصبی او نه از روی اراده خویش بلکه از روی ترس است، که در اثر حضور همین اکراد در دور و برش حتا جرات ندارد اسم زبان مادری خود را بر زبان آورد.
آقای جمال با توجه به مطالب فوق، مردم آزربایجان از هزاره های بسیار بسیار دور و دراز در این سرزمین سکنی دارند. بهتر است برای آشوب و بلوا گری جای دیگری را انتخاب کنید.
در پایان لازم است از آقای جمال در مورد حرفهاش تشکر کرد، ایشان بدون پرده و بدون رو در بایستی، اهداف کشور گشائی اکراد برای ایجاد کردستان بزرگ را به اطلاع عموم مردم آزربایجان میرساند.
حرفهای وی نه تنها در شناخت ماهیت واقعی اکراد کمک میکند، حتا از جهتی مایه شرمساری فارس پرستان و کورد پرستانی میشود، که آنان را دوست مردم آزربایجان بشمار میآورند.