ادامەی نوشتە جنگ اسماعیل اقا

همین که اسماعیل آقا چشمش به پرچم سفید رنگ بر بلندی کوه شکریاز افتاد دریافت که عمر خان به پیروزی نهائی نائل گردیده و بقدری خوشحال شد که شمشیر را از غلاف کشید بلند و شروع به دویدن کرد و سپس دستور داد تمام قشون وی بجز محافظین اش بطور یک پارچه به نیروهای دولتی حمله کنند. بر اثر حملات بی امان جنگجویان شکاک لشکر دولتی شکست خورد و سنگر ها را ترک و از میان جنگ فرار کردند. ولی عمرخان به اتفاق سوارانش در بین خوی و سلماس در گردنه معروف به قره تپه راه را بر آنان بست ، جنگ به قانی دره (دره خونین) کشیده شد. بنا به گفته شاهدان عینی بقدری از افراد ارتشی و سواران چریک کشته شدند که لشکریان کرد از روی جنازه آنان رد می شدند، خصوصأ زمانی که ارتشیان و چریک ها متوجه شدند امیر ارشد فرمانده جنگی آنان کشته واز مقاومت باز ایستادند و بدون سرنوشت بطور پراکنده به آتراف متواری گردیدند و در آن حمله بزرگ به علیه کردها بار دیگر افتخار پیروزی نصیب لشکر عمرخان واسماعیل آقا سمیتکو شد.