جامعه توخالی و توهم زده

نجات دهد، در صورتیکه خود نیز در باطن خویش واقف است، دیگر کار از کار گذشته و خیلی دیر شده است. تنها باید به امداد های غیبی حضرت جمکران امید بست تا از این مخمصه نجات یابند! اما امدادهای غیبی مسکو، پکن، اروپا و آمریکا نیز بخوبی میدانند، که قطار تمامیت ارضی عظمت طلبان و اسطوره گرایان پان ایرانیستهای مرکز گرا، ترمز بریده با سرعت سرسام آوری بسوی صخره های مرگ پیش میرود. خودشان نیز بخوبی میدانند که قضیه تمام شده است. مگر اینکه به حقوق مسلم مردم غیر فارس گردن نهند! از آنان بطور رسمی عذر خواهی کنند! اداره و سرنوشت هر مللتی را بدست خود سپارند. هیچ ملتی آقا بالاسر نیاز ندارد! پانفارسیسم باید این گفته را برای همیشه بر مخ یخزده اش فرو کند! حدود خود را بشناسد! به آن قانع شود! زیرا دوران فرمانروائی و گستاخی بر دیگران بسر آمده است. پانفارسیسم لازم است بداند که هیچگونه ارجعیتی بر ملل دیگر ندارد! نه از نظر سیاسی!، نه از نظر فرهنگی! و نه از نظر دانش اجتماعی!