Skip to main content

قسمتی از نامە واسیلی نیکیتین

قسمتی از نامە واسیلی نیکیتین
جمال
عنوان مقاله:
نظر

قسمتی از نامە واسیلی نیکیتین بە مدیر روزنامە لوتان (زمان ) ١ سپتامبر ١٩٣٧
از کتاب: کرد و کردستان، واسیلی نیکیتین، ترجمە: محمد قاضی
کردها هر چند هنوز دولتی از خود ندارد بلکە بین دولتهای مختلف تقسیم شدەاند ولی بطور قطع یک اقلیت ملی هستند. هیچکس نمی تواند این مسلە را انکار کند و بنابراین چگونە می توان از خود پرسید: آیا کسی حق دارد از میلت ( ناسیونالیسم ) کرد حرف بزند؟ و مگر نویسندە مقالە وقتی بە شورشهای عظیم سالهای ١٨٣٤ و ١٨٨٠ و ١٩٢٤ـ١٩٢٦ و ١٩٢٩ـ١٩٣٠ اشارە میکند بە کرات وجود احساسات پر شور ملی کرد را ثابت نمی کند؟ منظور از این شورشها تنها ارضای چند فقرە جاە طلبیهای خان خانی کهنە و از اعتبار افتادە نیست بلکە حکایت از یک شعور ملی بسیار مسجل می کند.


هیچکس بە اسکاتلندیها از اینکە نام ملت بە خود دادەاند اعتراضی ندارد، عین این حکم در بارە کردان صادق است. این خود یک مسلە تحول تدریجی بە سود مقتضیات تاریخی است لیکن دلیل توجیە سیاست قتل عام و اعدام و تبعید کە در مورد این اقلیت اجرا می شود نیست. آن هم اقلیتی کە برای دفاع از هستی خود و برای جلب توجە دنیا بە سرنوشت خود وسیلەای بجز اسلحە و شجاعت ذاتی خویش ندارد. این بسی غم انگیز و تاسف آور است کە از قلم یک روزنامەنگار چنین جملەای بە صفحە کاغذ بیاید: " مسلە کرد بیشتر یک مسلە انتظامی است". اگر چنین نظری را بپذیرم همە پیشرفتهایی کە حقوق بین الملل پیدا کردە است بە یکبارە از میان خواهد رفت و دیگر هیچ حق پامال شدە انسانی این امکان را نخواهد داشت کە بە پیشگاە وجدان قضایی دنیای متمدن عارض شود. نە تنها مسلە کرد تنها مسلە سادە انتظامی نیست بلکە شناسایی حداقل حقوق اجتماعی برای یک اقلیت نژادی و زبانی و اجتماعی است کە تنها اعطای همان حقوق می تواند تحول و پیشرفت عادی و طبیعی او را تامین نماید.