دوستان عزیز، نوشته‌ام نه

حال بعد از قریب به شش سال، غائله‌ای برای این جمله و آنهم علیه یک ادعای صد در صد موثق، عجیب به نظر می‌رسد. من می دانستم که جناب طیّار یزدان‌پناه مسئول حزب توده در شهر شاهی و یا استان مازندران نبوده و نام مسئول شهر و استان حزب توده را هم می دانستم. نوشتم طیّار یزدان‌پنان به ادعای خودش در جلسات امنیتی رژیم در استان مازندران شرکت می کرده. یعنی مسئول شرکت در آن جلسات بوده و به خداوندی خدا، به تورات موسی، انجیل عیسی، قران محمد، مجموعه آثار لنین، فلسفه هگل و ..... سوگند که هر دو ادعا را بنده از زبان خودش شنیدم. جناب طیّار یزدان‌پناه در آن شب شعر در کنار خودمان بود و بعد از اتمام شعر خودش، آنهم در حضور آقای رضا صالحی که بعد از من شعر "جان مریم" را حتی دلنشین‌تر از خودِ محمد نوری خوانده بود، هر دو را به ما گفته است. اسامی افراد حاضر در آن شب شعر هم : بشیر معینی که مسئول اتاق مان بود. طیار یزدان‌پناه، رضا صالحی، عزیز ججنی، قدیر حسینی، علی مختاری، فردوس مجیبی، حسین صارمی، مسعود بنده، محمود شاکری، کامیار لاری، مهدی موسوی، حمید نصیری، رضا داداش زاده، شالیکار ( که بچه غرب مازندران بود و چند روزی را در آن اتاق بسر برد). شاید چند اسم دیگر از قلم افتاده باشد اما می‌دانم که از آن جمع "یاران"، دو نفر یعنی دوستان همیشه عزیزم حسین صارمی و مهدی موسوی در قتلعام سال 1367 به شهادت رسیدند و بقیه خوشبختانه زنده‌اند.
در آخر لازم است مجدداً تأکید کنم که نه قصد " افشاگری" داشتم و نه قصد محاکمه، اما چنین ادعایی را با گوش خودم شنیدم و از فردای آن شب هم، شوخی و خنده برای قسمت‌هایی از آن شعر به اشکال دیگری آغاز شد و به گوش عسگری بلبلی هم رسید و او هم در این مورد با من در هواخوری و آنهم در حضور چندین نفر صحبت کرد.
*** حالا یک واقعیت دیگر هم بگویم تا کمی بخندید. دوست عزیزم رضا داداش زاده حلب‌ساز ماهری بود که در کارگاه زندان هم حلب‌سازی می‌کرد و قرار شد یک دستگاه مشروب سازی برای آقای یزدان‌پناه درست کند و زمانی که او به مرخصی می‌رود آنرا ببرد و عرق درست کند. مسئول زندان ما، یعنی حاج سیف الله گلزاده هم اوکی کرده بود. من و منوچهر شکری از خنده روده بُر شده بودیم. به خدا راست میگم.