Skip to main content

دوستان گرامی، نویسنده این

دوستان گرامی، نویسنده این
تبریزی
عنوان مقاله:
ریشه کن کردن سالم سازی و به گند کشیدن ایران در دوران گذار!

دوستان گرامی، نویسنده این نوشتار که خواهان سیستم سرمایه داری و زرسالاری برای ایران آینده است برای ماله کشی کردن و ماست مالی کردن گندکاری های بی شمار سرمایه داران و زرسالاران فلسفه بافی و دلیل تراشی می کند!

وی در بخشی از این نوشتار نوشته است: (..... بخش خصوصی مبنائی برای استقلال است! .....) و یا (..... بزرگترین قدم برای آزادی فکر در ایران خصوصی سازی اقتصادی است! .....) و یا (..... بخش خصوصی به ثبات سیاسی اهمیت می دهد زیرا می داند اگر ثبات سیاسی نباشد نمی تواند فعالیت کند! .....) و یا (..... این که تا چه حد می توانستیم از طریق رهیافت های اندیشه چپ نیازهای جامعه ایرانی را برطرف کنیم سؤال برانگیز است! .....) و ..... و ..... و .....

همه ایرانیان در میدان کردار دیده اند که خصوصی سازی های رژیم آخوندی چگونه دزدان سرگردنه سیستم سرمایه داری و بورژوازی را دارنده دارائی هائی .....

..... با ارقامی نجومی و باور نکردنی کرده و مردم گرسنه ایران را حتی از خریدن نان ساده نیز ناتوان کرده است!

این که نویسنده می گوید: (..... بخش خصوصی به ثبات سیاسی اهمیت می دهد زیرا می داند اگر ثبات سیاسی نباشد نمی تواند فعالیت کند! .....) را نیز همه ایرانیان در میدان کردار دیده اند! آن "ثبات سیاسی" که رژیم دوزخی ولایت فقیه به آن دست یافته است تا "بخش خصوصی بتواند فعالیت کند!" در سایه به زنجیر کشیدن، شکنجه و کشتار هزاران تن به دست آمده است تا "بخش خصوصی بتواند فعالیت کند!" آری، بخش خصوصی که همان گروه سرمایه داران و زرسالاران است برای آن که خوب بتواند دارائی های یک سرزمین را به تاراج برد نیازمند "ثبات سیاسی" است و این "ثبات سیاسی" را نیز بدون زندان و شکنجه و کشتار کسانی که هست و نیستشان دزدیده می شوند نمی تواند به دست آورد!

با این روال روشن نیست که نویسنده چگونه می گوید: (..... بزرگترین قدم برای آزادی فکر در ایران خصوصی سازی اقتصادی است! .....) همه جهانیان آن "آزادی فکر" در درون دوزخی به نام ایران که در سایه "خصوصی سازی اقتصادی" به دست آمده است را دیده اند!

دوستان گرامی، در ایران آینده باید خصوصی سازی ریشه کن و نابود شود و جای آن را عمومی سازی (سوسیالیسم) بگیرد و ساختار اقتصادی ایران نیز باید بر پایه بهره برداری برابر و مشترک همگان از دارائی های سرزمینشان (کمونیسم) باشد تا ایرانیان از هزاران ستم و بیداد رها شوند وگرنه خصوصی سازی چیز تازه ای نیست و همان چیزی است که ایرانیان گرسنه و بی نان مانده هم اکنون آن را با چشمان خویش در درون دوزخی بی همتا در جهان به نام ایران می بینند!