با سلام به آقای چنگائی،
تاریخ ایران مملو از مبارزات به حق توده های مردم به جان آمده از سالها بیعدالتی و استبداد شاهانه و شیخانه است. طغیان خشم توده ها در روزهای اخیر و پس از ریخته شدن بنزین، بر آتشی، که بی وقفه روح و جان توده ها را بواسطه فقر و تهیدستی میسوزاند، نمونه بارزی از فوران خشم فرو خفته مردم ایران در این سالهاست.
تنگ شدن فضای تحرک و جنایت بین المللی بر اژدهای چند سر ولایت مطلقه فقیه در سوریه، عراق و لبنان در اثر بیداری مردم منطقه باعث چنگ اندازی این هیولای سیری ناپذیر، بر سفره های خالی تودهای مردم ستمدیده شده است.
تا اینجای ماجرا را چه آنها که در کف خیابان پنجه در پنجه عمله استبداد دارند و چه آنها که به هر دلیل هنوز در خانه نشسته اند آگاهی دارند. شرایط ذهنی سالهاست مهیاست و به نظر من توده ها گاها از نیروی پیشتاز هم پیشی گرفته و او را در اینجا و آنجا غافلگیر کرده اند.
به نظر من و ما بدون یک همبستگی ملی، از طریق تشکیل یک جبهه فراگیر ملی و باز نمودن مسیر مبارزه ای مشترک با دشمنی مشترک، قطعا با تمام این جانفشانی، اینبار هم به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید.
باید یکی شویم
اینان هراسشان ز یگانگی ماست