Skip to main content

متأسفانه آقای کیانوش توکلی

متأسفانه آقای کیانوش توکلی
کاوه جویا
عنوان مقاله:
بازگشت اسماعیل بخشی به کشت و صنعت هفت تپه

متأسفانه آقای کیانوش توکلی گزارش های مربوط به کنشگران درونمرزی و زندانیان سیاسی، مانند همین گزارش پیرامون اسماعیل بخشی را، فوراً از صفحه ی نخست برمی دارد و به حاشیه ها پرتاب می کند و در عوض مطالبی کم مایه یا مطالبی را که ربط مستقیمی با رخدادهای درون ایران ندارند، با انگیزه ی گرفتن «کمک مالی» یا دوستی های شخصی یا خودعزیزی برای برخی از جریان های نام و نشان دار، با چنگ و دندان مدت ها در صفحه ی نخست و بخش های فرازین و میانی به نمایش می گذارد! به دید من، با توجه به داعیه ی سمت گیری اپوزیسیونی ایران گلوبال، گزارش های خیزش مردم در درون ایران و دیدگاه های کنشگران جان برکف درونمرزی که با اصل رژیم جمهوری اسلامی در ستیزند باید در چیدمان مطالب ایران گلوبال اولویت داشته باشند، نه اینکه برعکس به حاشیه ها کشانده شوند. به عنوان نمونه آقای توکلی از انتشار گزارش پیرامون بازگشت اسماعیل بخشی

به کشت و صنعت هفت تپه جاوگیری می کند و در عوض مطالبی از بی بی سی و رادیوفردا را که داده های چندان تازه ای در برندارند یا مقاله هایی از آقایان محققی و رفیق خوری را که با وجود مایه دار بودن اصلاً گزارش نیستند و جای آنها در ستون دیدگاه ها می باشد، در بخش «گزارشات سیاسی» نگه داشته است. آیا کیانوش توکلی معنی «گزارش» و تفاوت آن را با «دیدگاه» نمی داند؟! مطلب «بازگشت اسماعیل بخشی به کشت و صنعت نیشکر هفت تپه» هم یک گزارش است و هم در پیوند مستقیم با رخدادهای خیزش سراسری مردم ایران. چرا آقای توکلی از باقی ماندن این مطلب در صفحه ی نخست و در بخش «گزارشات سیاسی» جلوگیری می کند؟ در موارد دیگری نیز گزارش های درونمرزی به حاشیه پرتاب شده و جای آنها را مطالبی از اصلاح طلبان رژیم جمهوری اسلامی یا هواداران دیکتاتوری سلطنتی گرفته اند! نشر مطالب گرایش های گوناگون و متضاد کار پسندیده ای است. اما زمانی که این کار به بهای بیرون راندن مطالب پیرامون خیزش مردم ایران بر ضد رژیم حاکم انجام می شود، تبعیضی زشت است. چنانکه سیاست یک رسانه ی مدعی مخالفت با ستم و دیکتاتوری را، انگیزه هایی چون «کمک مالی»، یا آویزان شدن به باندهای نام و نشان دار دارای قدرت و ثروت تعیین کند، مسلماً نه تنها بسیاری از بینندگان، بلکه بسیاری از همکاران این رسانه نیز رغبتی به همکاری و حتی نگاه کردن به آن نخواهند داشت.