آقای پورمندی با سلام،

توده های میلیونی معترض ایرانی، در داخل و خارج از کشور، از موسوی، کروبی، روحانی و خاتمی و هر آن کسیکه هنوز رنگ و بوی این حکومت جهل و جنایت را بدهد، بیزارند و در چند سال گذشته با جانفشانی بسیار، هدفشان را برای عبور از جمهوری جهل و جنایت و نه استحاله و اصلاح ان، در شعار و عمل اعلام نموده اند. نیم نگاهی به خونهای ریخته شده بر کف خیابان و تنوع شهیدان جنبش ابان ماه و هزاران زندانی زجر کشیده ان، هر انسان آزاده و مسئولی را وادار به درک واقعیت موجود در زیر پوست جامعه ایرانی مینماید.
مهندس موسوی کفشی نیست، که اندازه پای این جنبش باشد و نبایستی برای پوشاندن اجباری آن اقدام به کاستن از اندازه و عمق جنبش حق طلبانه مردم ایران نمود و باز هم خاک بر چشم مردم ریخت.
پای سلطنت طلبان و مجاهدین خلق و اقتدار گرایان را هم نباید برای اثبات سناریویی اشتباه به میان کشید، چرا که قبل از هر چیز، از عدم شناخت نویسنده از عمق و گستردگی تضاد موجود در جامعه ایران و جوشش درخشان درونی آن خبر میدهد و خواه ناخواه به ارکستر سیاه رهبری مطلقه ختم میشود .
مهندس موسوی خواستار عبور از جمهوری اسلامی نیست، که اگر به فرض محال هم باشد، قطعا به او اجازه ترک حصر را نخواهند داد و خود کشی اش میکنند، چرا که استبداد حاکم بهتر از هر کسی منافع خود را می شناسند و در این رابطه از هیچ جنایتی روی گردان نیست.
به نظر من وظیفه همه نیروهای آزادیخواه و برابری طلب در این مرحله از جنبش میبایست، عبور از خود محوری و خود بزرگ بینی و تلاش هماهنگ جهت پیوند اقشار میانی و ضعیفتر جامعه برای ورود به پیکار نهایی و عبور از رژیم جهل و جنایت باشد.

باید یکی شویم
اینان هراسشان ز یگانگی ماست