من ماندم این اپوزسیونی که دور

من ماندم این اپوزسیونی که دور میز بیلیارد سیاست چهار چشمی مواظبند که اگر اتفاقی افتاد بلافاصله وارد میدان بازی شده و خود را کاندید رهبریت قلمداد کنند، آیا متوجهند با چه جامعه ائی رو در رو خواهند شد؟ اصلا بفرض همین امروز رژیم سقوط کند، ارثیه ائی که از رژیم جمهوری اسلامی باقی خواهد ماند، جامعه ائی است پر از فحشا، معتادین به مواد مخدر و الکل، فساد شدید اداری، باجگیری ، سرقت مسلحانه و کلاهبرداری های عجیب و غریپ، عادی شدن دزدی و دروغگوئی، و هزاران ناهنجاری های دیگر اجتماعی این دوستان سکولار دمکرات با چه ابزاری این کشور زوار در رفته را کنترل و مدیریت خواهند کرد؟ آیا بهتر نیست که ایران را به چند کشور تقسیم کنند، که حداقل بخاطر کوچک بودنش هر قسمت آن قابل کنترل باشد، و بخاطر جنبه های ملی هر منطقه با اتکا به فرهنگ و سنن هر منطقه بشود ارثیه حکومت اسلامی را از جامعه بزدایند؟