این نویسنده محترم سخنش تا

این نویسنده محترم سخنش تا آنجائیکه راجع است به عدم تحمل "دگراندیش" توسط ایدئولوژیست ها درست است. ولی نمیدانم چرا یکهو به صحرای زبان پدری پرداخت و ارزش کار را پائین آورد.
دشمن انگاشتن دیگران همواره در نظریه هائی جای دارد که در بحث و استدلال کم میاورند.در بحث های تلویزیونی هم دیدیم که طرفی که پاسخ متینی برای سخن طرف مقابلش ندارد دست به لیوان و قندان روی میز میبرد.(برای همینه که روی میز لیوان پلاستیکی میگذارن).
واما آموزش به زبان مادر چه صیغه ای است؟
بلطف نظام شکوهمند اسلامی بسیاری از ایرانیان فراری به کشورهای دمکراتیک مهاجرت کرده اند. آیا در آن کشورها که خیلی هم دموکراسی برقرار است و هیچ مشکلی ندارن به زبان مادریشان درس میخوانن یا بزبان رسمی و اداری آن کشور؟ دیدین زبان هلندی چه شکلیه؟ یا سوئدی؟ مثل اینه که تمام زبانها را بریزی توی مخلوط کن.