ز شهریار پرسیده بودند که چرا

ز شهریار پرسیده بودند که چرا به رهبرانی که از تو خواسته بودند برایشان شعری بخوانی، برایشان شعری سرودی؟ در جواب گفته بود که من یک شاعرم نه سیاستمدار، من شعری برای آنها سرودم و همانند استخوانی جلو سگ پرت کردم تا مرا گاز نگیرند، تا بتوانم کتاب اشعارم و حیدر بابا و سهندیه را بنویسم و ادبیات زبان ترکی آزربایجان را زنده نگهدارم،
صمد بهرنگی و دکتر غلامحسین ساعدی که این همه از آنها قهرمان می سازند، آیا آنها توانستند به اندازه نوک انگشت شهریار برای زنده کردن زبان تاریخ و فرهنگ و ادبیات آزربایجان خدمت کنند؟
یک مبارز آفریقائی زمانی که کشورشان در استعمار فرانسه بود، حرف جالبی گفت: این پادگانها و توپهای فرانسوی نیستند که استقلال ما را تهدید می کنند، این مدارس فرانسوی هستند که می خواهد بتدریج کودکان ما را برای برده شدن برای فرانسوی ها شستشوی مغزی بدهند.
در ایران، این زبان فارسی هست که در مدارس