چنانکه در کامنت پیش تاکید شده

مشاهده کرد.
هرگاه تاکید میشود علل سرگردانی و تشتت احزاب و سازمانهای سیاسی پانفارسسیم است، روی چنین حرفی دقت باید کرد.
پانفارسها که سینه چاک در شکل و شمایل بظاهر سازمانهای ایرانخواه و ایرانشهری لس آنجلیسی ظاهر میشوند، با شعار تمامیتخواهی گوئی جغرافیای موسوم به ایران، ملک خصوصیشان است، و قباله آن به اسم اینان ثبت شده است، از همان اول هیچگونه حقوقی برای مردمان غیر فارس چه از نظر زبانی، چه از نظر حقوق ملی مدنی، چه از نظر حقوق انسانی و آزادیهای سیاسی قائل نیستند.
اینان که خود را بغلط سرور دیگران میدانند گوئی ذره ای از تاریخ درس نیاموخته اند، با گستاخی تمام ماهیت فالانژ و قلدر مآبانه خود را در ملا عام به نمایش میگذارند.
تاریک اندیشان جامعه پانفارس برای اینکه سیستم استعماری و هژمونی زبانی فرهنگی خویش را بر گرده ملل محکوم تثبت کنند، با انگهای مختلف خواست دمکراتیک ملل ایران را سرکوب میکنند.
مجریان سیستم پانفارسیسم نه تنها به حقوق انسانی مردمان غیر فارس کوچکترین ارزشی قائل نیستند. حتا با انکار زبان و فرهنگ آنان، زمینه سرکوب آزادیهای سیاسی را بدست رژیم شاه و شیخ ممکن ساخته اند.
اینان از سوئی با شعار اصلاح دیکتاتورها با هدف تثبیت رژیم مستبد تهران، از سوی دیگر با کاشت بذر کینه و نفرت،ترویج انواع جوکهای توهین آمیز نسبت بمردم غیر فارس، بطوریکه تا این لحظه این متن مرقوم میشود، سبب عدم تشکل و عدم اتحاد عمل، بین نیروهای اپوزیسیون شده اند.
اینان تحت شعارهای دهن پرکن و عوامفریبی مثل ایران و ایرانیت و ایرانشهری، نزدیک یک سده است با سیاست سرکوب، مردمان غیر فارس را قتل عام زبانی فرهنگی کرده اند.
اگر کسی به سیاست نژاد پرستی اینان اعتراض کند مثل رژیم آخوندی تهران به وی انگ تجزیه طلب میزنند.
سیاست نژاد پرستی پانفارسیسم انسان را به یاد "یان اسمیت" نخست وزیر نژاد پرست آفریقای جنوبی دوران پیش میندازد.
کسی که سالهای سال آفریقای جنوبی را برای سیاهان آن سرزمین که نود و شش درصد جمعیت کشور را تشکیل میداند، به زندان بدل کرده بود.
البته با توجه به تاریخ صدساله که با سرکوب ملل غیر فارس مخصوصا سرکوب ملت آزربایجان در برهه های مختلف تاریخی چه در تاریخ 21 آذر 1325 و چه در تاریخ یک خرداد 1385 بدست رژیم پانفارس شاه و شیخ صورت گرفت، چنین وقایعی باید برایمان کافی باشد تا به اهداف نژادپرستانه پانفارسیسم تمامیت خواه و مرکز گرایان پان ایرانیست که بزعم خود ایران را ملک شخصی خود میپندارند، پی ببریم.
رفتار غیر انسانی و ناهنجار پانفارسیسم در داخل کشور که با تحمیل و استیلای نژادی، زبانی فرهنگی و تلاش برای تداوم تحمیل هژمونی سیاسی و استیلای اقتصادی اش، حتا در خارج از مرزها نیز با صرف هزینه های گزاف از جیب مردم ایران بدنبال گسترش جنگهای نیابیتی در خاورمیانه در جهت ترویج نفوذ خود با هدف نابودی تاریخی مردمان آن سرزمین هاست.
بنظر میرسد استعمار داخلی و استیلای پانفارسبسم بر مردمان ایران گویا کافی نبود، اکنون در صدد است برای تداوم بقای استعماری خود، کشورهای همجوار منطقه از جمله سوریه، لبنان، عراق، یمن و افغانسان.. و دیگر کشورهای مشابه را تحت سلطه و سیطره استعماری خود قرار دهد.
با توجه به مناسبات بین المللی و بحرانهای فزاینده درونی، رژیم اسلامی پانفارس تهران و هراس از آرامش قبل از توفان که آنرا بتدیح اما حتمی به لبه پرتگاه فرو پاشی سوق میدهد، پانفارسیسم را بطرز هولناکی مضطرب کرده است.
چیزی که مشخص است اینست که با سقوط رژیم پانفارس تهران، سیاست جنگ افروزی در منطقه و استیلایش بر سرزمینهای دیگران به پایان خواهد رسید.