پانفارسهای کولی تبار، وقتی موجودیت رژیم آخوندی تهران را در سراشبی سقوط میبینند، لحظه به لحظه اضطرابشان افزون میشود. بیابان گردان کولیتباری که چند صباحی به عنایت آقایشان امپریالیسم انگلیس، فرهنگ فقیر و زبان عقیم خود را به بزور سرنیزه، به بهای سرکوب ملتهای ایران، به جامعه تحمیل کرده بودند، اینک بعد از یکقرن زوار تاریخ دروغین شان در میرود.
آنانیکه سیاست فارس سازی ایران را با پول نفت عربها پیش میبردند، اکنون با تعجب میبینند بعد از اینهمه بوق و کرنا و هیاهو ی بیهوده، سیاست فارس سازی ایران شکست خورده است.
اما جای سوال اینجاست چرا با اینهمه میلیونها خرج و هزینه استعماری برای بزرگ جلولاندن یک فرهنگ فقیر، کل بنیانش مثل دود به هوا میرود.
مگر چه اتفاقی رخ داده که بقول خودشان یک آخوند تورک خامنه ای، چهل و یکسال تمام بر فرهنگ کولی تبارشان مسلط شده نفسشان را بریده است؟
شما که دست یک آخوند تورک
آیا این است فرهنگ والایتان؟
فرهنگی که در آن دیگر لذت جوک ترکی گفتن، در مذاقشان به زهر بدل میشود.
هر کسی میپرسد؛ مگر چه پیش آمده است چه اتفاقی رخ داده است که دیگر کسی نیست برای تمامیت ارضی پانفارسها، تره خورد کند؟
آری این است عاقبت گستاخی راسیستی. عاقبت سرکوب حقوق دیگران.عاقبت گردن کلفتی و قلدر مابی!
این تازه اول کار است. فکر میکردند دنیا همیشه بر وفق مرادشان خواهد بود، بدستور اربابشان هر ظلمی که خواستند بر مردم روا خواهند داشت.
فکر میکردند مدام العمر بر دیگران آقائی خواهند کرد. به تورک جوک خواهند گفت. به گیلک جوک خواهند گفت. به لر، به عرب جوک خواهند گفت. غافل از اینکه یادشان رفته بود که روزی شمشیر عدالت بر فرق سرشان ندای حق سر داده، خواهد گفت؛ ای کولیتبار هندی:
صد سال بدی کردی دیدی ثمرش را/ نیکی چه بدی داشت که یکبار نکردی!؟