سالام اليكيم

وارد فضایی کند که آمریکا و اروپا را حساس کرده و آنان را به دنبال خود بکشاند. از این رو بارها اعلام کرد: این جنگ ارمنی – آذری نیست، جنگ مسیحی – مسلمان است.
الهام علی اف رئیس جمهوری آزربایجان، ضمن اعلام این که چند روستا و منطقه در قاراباغ آزاد شده، در مورد احتمال اعلام آتش بس و رفتن پای میز مذاکره، دو موضع متناقض اتخاذ کرده است.
او در آغاز، شروطی برای آتش بس و مذاکره برشمرد که عذرخواهی ارمنستان از آزربایجان و اعلام تقویم خروج نیروهای ارمنی از قاراباغ، بخشی از آن بود. اما بعد، اعلام کرد که مذاکره با ایروان، به زمانی موکول خواهد شد که نیروهای ارمنی به طور کامل، قاراباغ را تخلیه کرده باشند.
در مقابل، ارمنستان نیز اعلام کرده که تورکیه را به عنوان مسبب اصلی جنگ میداند و حاضر است با آزربایجان، مذاکره کند. اما در این میان، اخبار و اطلاعاتی که در رسانه ها منتشر شده، نشان دهنده این است که برخلاف انتظار، نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان، نتوانسته حمایتهای لازم را از ولادیمیر پوتین به دست آورد و پوتین اعلام کرده که درگیری فعلی در جایی خارج از خاک ارمنستان است.
لذا چنین چیزی به معنی تایید ضمنی آزربایجانی بودن جغرافیای قاراباغ و پرهیز کرملین، از مداخله مستقیم است.
متعاقب این خبر، آن چه توجه رسانه ها را جلب کرد، انتشار خبر برکناری یک مقام عالی رتبه امنیتی در ارمنستان است. بر اساس اطلاعاتی که در رسانه ها منتشر شده، نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان، خواهان استعفای آرگیشتی کری‌امیان رئیس سرویس امنیت ملی شده و او نیز این دستور را پذیرفته و کنار رفته است.
حالا تحلیل گران تورکیه که کشورشان در ماجرای جنگ قاراباغ، رویکردی کاملاً جانبدارانه اتخاذ کرده، به دنبال طرح این موضوع هستند که تمام این نشانه ها، مقدمه سازی برای کنار رفتن خود نیکول پاشینیان است.
یکی از این تحلیلگران، باتوخان یاشار از نویسندگان روزنامه «تورکیه» است. متن یادداشت او در مورد پاشینیان به این شرح است:
نخست وزیر، رفتنی شد
در فضای مجازی ارمنستان، این خبر مانند بمب صدا کرد که نیکول پاشینیان، چندین بار با ولادیمیر پوتین تماس تلفنی گرفته اما او حاضر نشده جواب بدهد. نهایتاً با به کارگرفتن برخی واسطه ها، او تلفن پاشینیان را جواب داده، اما همه از این وضعیت خشمگین شدند و پاشینیان را مقصر چنین وضعیتی دانستند.
در شرایطی که شخص نخست وزیر پاشینیان انتظار داشت، لابی ارامنه در آمریکا و فرانسه به داد او برسند و برایش حمایت بین المللی دست و پا کنند، اما خود سران لابی ارمنی هم از پاشینیان عصبانی هستند و هم اکنون مشخص شده که آنان نیز از عملکرد او راضی نیستند.
بازیهای دوگانه همگی به پایان رسید و حالا همه میدانند که پاشینیان تنها مانده است. بدون شک او در شرایط دشواری است. اما باید پرسید: آیا باید پاشینیان را فقط همچون یک فرد تعریف کرد، یا او نشانه و نمایندهای از یک جریان سیاسی است؟ بدون شک، او نماینده یکی از مهمترین جریانهای سیاسی و فکری دوران جنگ سرد است که تلاش برای تورکیه ستیزی و ضدیت با تورکیه در سرفصل سیاستهایشان قرار داشت.
تقلید پاشینیان از یونان
مهمترین خطای پاشینیان این بود که به منظور تقویت اقتدار سیاسی خود و همچنین با هدف جلب توجه و جلب حمایت دیاسپورای ارمنی خارج از کشور، به جمهوری آزربایجان حمله کرد.
اما محاسبات او اشتباه از آب درآمد و با آزربایجانی روبرو شد که کشور سابق نیست و نه تنها برای دفاع، از توان آمادگی بالایی برخوردار است، بلکه ظرفیت رزمی فراوانی دارد.
در چنین ایستگاهی بود که پاشینیان، به عنوان یک تاکتیک سیاسی، از سران یونان تقلید کرد و به دنبال این هدف افتاد که حمایت ابرقدرتها را کسب کرده و آنها را به میدان بیاورد. او میخواست، هم توجه قدرتها را جلب کند و هم کاری کند که تورکیه و جمهوری آزربایجان، محکوم شوند.
اما نتیجه نگرفت. امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به بیان چند جمله کوتاه اکتفا کرد و دیگران نیز واکنش چندانی نشان ندادند و در میدان جنگ قاراباغ، نیروهای ارمنی به شکل جدی آسیب دیدند و تلفات دادند.
جنگ مسلمان و مسیحی
در جریان حملات جدید، نیروهای ارمنی، بارها به غیرنظامیان، شهرها و روستاها و منازل مسکونی آزربایجان لطمه زدند و تعداد زیادی از مردم بیگناه، جان خود را از دست دادند. اما این، یگانه هدف نخست وزیر ارمنستان نبود.