در مراسم خاک سپاری مرحوم

نخست با وجود اینکه ان مرحوم مسلمان و قاری قران بود ،هیچ سوره ای از ایات قران که خود ایشان تلاوت کرده بود و در بایگانی ها وجود دارد ،تلاوت نشد.رسم بر این است که مسلمین هنگام دفن میت از زبان وی به شهادتین میپردازند .در حالیکه در باره ان مرحوم شعر واهنگی بگوش شنیده میشد که ربطی به مراسم خاکسپاری و سنت دینی ان مرحوم نداشت .شعر مرغ سحر در حقیقت مناسب این خاک سپاری نبود و بیشتر مراسم را سیاسی جلو میداد .این مانند ان است که در مراسم عروسی تعزیه خوانی راه اندازی شود .
اما موضوع مهم جایگاه اجتماعی ان مرحوم وانتخاب قبر است .ایرادی اساسی این است چرا ان مرحوم مردمی وصیت کرده بود که در جوار فردوسی دفن شود؟
صدها شاعر و نویسنده با تمام توان فرهنگی و ادبی بخود اجازه چنین گستاخی ندادند.شهریار و بسیاری ادیبان بزرگ خراسان در کجا بخاک رفتند؟
ایا ان مرحوم میدانست گور ستارخان و باقرخان و ملکی و بسیاری از هنرمندان این سرزمین کجاست ؟
ایا این یک ریشخند به کسانی نیست که نه کوری دارند و نه سنگی بر گور.ایا همبستگی با هزاران گمنام برای ازادی هنر و بویژه ازادی دین و بیان ایجاب نمی‌کرد ، که گوری وسنگقبری هم سطح دیگر رفتگان داشته باشد ؟ان مرحوم خوانده بود که فروغ گفت :فقط صداست که میماند ولی چه نیازی در کنار فردوسی ارمیدن؟
بنظرم رسید نظام برای جلوگیری از درگیری تن به این خاکسپاری در توس داده است .