سالام اليكيم
Anonymous
سالام اليكيم
مرز «نوردوز» نقطه حیات اشغالگری ارمنستان
یادداشت سیاسی اؤیرنجی سسی
اؤیرنجی سسی: از اوایل دهه ۹۰ میلادی مرزهای ارمنستان با ترکیه و آزربایجان بسته شد و گرجستان نیز در اکثر مواقع مرز
نیز در اکثر مواقع مرز خود با ارمنستان را مسدود نگه می‌دارد. تنها ارتباط زمینی ارمنستان از طریق مرز «نوردوز» با ایران است که به یک نقطه حیاتی تبدیل‌شده و عامل مهمی در سیاست اشغالگری این کشور است.
از آغاز جنگ قاراباغ در اوایل دهه نود، ایران با حمایت‌های پیدا و پنهان لجستیکی، نظامی و سیاسی از ارمنستان و با باز نگه‌داشتن مرز «نوردوز» عملاً زمینه‌ساز اشغال اراضی جمهوری آزربایجان شد.
در سه هفته اخیر هم‌زمان با شروع عملیات آزادسازی قاراباغ توسط ارتش آزربایجان، فعالیت مرز «نوردوز» که به دلیل کرونا بسیار کاهش‌یافته بود، دوباره افزایش‌یافته و حتی به سه برابر مدت مشابه سال گذشته رسید.
این افزایش فعالیت ناگهانی اما نه دلایل اقتصادی بلکه دلایل دیگری داشت. انهدام مواضع و انبارهای مهمات و پشتیبانی اشغالگران ارمنی توسط ارتش آزربایجان، این اشغالگران را در آستانه یک شکست تاریخی قرار داد. در این حین عدم‌حمایت روسیه نیز مزید بر علت بود تا ارمنستان بیش‌ازپیش نیازمند حمایت ایران باشد. جمهوری اسلامی در همان روزهای نخست جنگ با ارسال کامیون‌های روسی کاماز و تجهیزات سعی داشت روند جنگ را به نفع ارمنستان تغییر دهد اما توان نظامی ارتش آزربایجان سبب شد بسیاری از این مهمات ارسالی به دست آزربایجان بیفتد.
اعتراضات گسترده در تبریز، تهران، اورمیه، خییاو، زنگان، اردبیل، قوشاچای و دیگر شهرهای آزربایجان جنوبی تا حدودی از روند ارسال کمک‌های نظامی ایران به ارمنستان کاست اما با ورود روسیه به میدان و آغاز مذاکرات آتش‌بس ۷۲ ساعته در مسکو، جمهوری اسلامی بار دیگر حجم کمک‌های نظامی و لجستیکی خود به اشغالگران ارمنی را افزایش داد.
این روند که در هفته‌های اخیر تنها از مرز زمینی «نوردوز» انجام می‌شد، در روزهای گذشته از طریق هوایی نیز انجام گرفت تا جمهوری اسلامی حمایت تمام‌کمال خود از اشغالگران ارمنی را آشکارا اعلام کند.
وظیفه ما چیست؟!
وظیفه ما به‌عنوان یک شهروند آزربایجانی اعتراض و ممانعت از ارسال کمک‌های نظامی ایران به ارمنستان است. آگاه‌سازی افراد جامعه نسبت به اقدامات خصمانه جمهوری اسلامی، اطلاع‌رسانی نوع کمک‌های ارسالی به ارمنستان به رسانه‌های آزربایجان جنوبی و حمایت و حضور در فراخوان اعتراض خیابانی علیه اشغالگری ارمنستان و کمک‌های جمهوری اسلامی به اشغالگران، می‌تواند مؤثر واقع شود.
فعالین حرکت ملی آزربایجان در راستای اعتراض به حمایت‌های نظامی، لجستیکی، اطلاعاتی و سیاسی جمهوری اسلامی از اشغالگران ارمنی، طی فراخوانی ملت تورک آزربایجان جنوبی را به برگزاری تجمع مسالمت‌آمیز اعتراضی در همه شهرهای آزربایجان در ساعت ۱۷ عصر روز یکشنبه 27 مهر دعوت کردند.
همان‌گونه که در سطور فوق نیز ذکر کردیم، اطلاع‌رسانی، حمایت و حضور در این تجمع مسالمت‌آمیز خیابانی می‌تواند کمکی به برادرانمان در آن‌سوی آراز باشد که برای آزادسازی اراضی اشغالی‌مان در جبهه می‌جنگند. قطعاً بی‌تفاوتی ما نسبت به این موضوع هم در زمان حال و هم در آینده تهدیدهای ارضی، جانی و مالی زیادی را متوجهمان خواهد کرد. گذشته از این جمهوری اسلامی با مشاهده بی‌تفاوتی ما جری و پر رو تر شده و حجم کمک‌های خود به ارمنستان را به‌صورت فزاینده‌ای افزایش خواهد داد که این امر می‌تواند سرنوشت جنگ را تغییر دهد. در وضعیت اقتصادی اسفناک مردم در ایران، جمهوری اسلامی به‌جای هزینه و رونق بخشی به اقتصاد، مالیات‌ها و درآمدهای ملی را صرف جنگ‌افروزی در کشورهای همسایه می‌کند که حضور خیابانی ما می‌تواند سرآغازی بر پایان دادن به این سیاست باشد.
خبر و تحلیل در #اؤیرنجی_سسی:
از آغاز جنگ قاراباغ در اوایل دهه نود، ایران با حمایت‌های پیدا و پنهان لجستیکی، نظامی و سیاسی از ارمنستان و با باز نگه‌داشتن مرز «نوردوز» عملاً زمینه‌ساز اشغال اراضی جمهوری آزربایجان شد.
در سه هفته اخیر هم‌زمان با شروع عملیات آزادسازی قاراباغ توسط ارتش آزربایجان، فعالیت مرز «نوردوز» که به دلیل کرونا بسیار کاهش‌یافته بود، دوباره افزایش‌یافته و حتی به سه برابر مدت مشابه سال گذشته رسید.
این افزایش فعالیت ناگهانی اما نه دلایل اقتصادی بلکه دلایل دیگری داشت. انهدام مواضع و انبارهای مهمات و پشتیبانی اشغالگران ارمنی توسط ارتش آزربایجان، این اشغالگران را در آستانه یک شکست تاریخی قرار داد. در این حین عدم‌حمایت روسیه نیز مزید بر علت بود تا ارمنستان بیش‌ازپیش نیازمند حمایت ایران باشد. جمهوری اسلامی در همان روزهای نخست جنگ با ارسال کامیون‌های روسی کاماز و تجهیزات سعی داشت روند جنگ را به نفع ارمنستان تغییر دهد اما توان نظامی ارتش آزربایجان سبب شد بسیاری از این مهمات ارسالی به دست آزربایجان بیفتد.
اعتراضات گسترده در تبریز، تهران، اورمیه، خییاو، زنگان، اردبیل، قوشاچای و دیگر شهرهای آزربایجان جنوبی تا حدودی از روند ارسال کمک‌های نظامی ایران به ارمنستان کاست اما با ورود روسیه به میدان و آغاز مذاکرات آتش‌بس ۷۲ ساعته در مسکو، جمهوری اسلامی بار دیگر حجم کمک‌های نظامی و لجستیکی خود به اشغالگران ارمنی را افزایش داد.
این روند که در هفته‌های اخیر تنها از مرز زمینی «نوردوز» انجام می‌شد، در روزهای گذشته از طریق هوایی نیز انجام گرفت تا جمهوری اسلامی حمایت تمام‌کمال خود از اشغالگران ارمنی را آشکارا اعلام کند.
وظیفه ما چیست؟!
وظیفه ما به‌عنوان یک شهروند آزربایجانی اعتراض و ممانعت از ارسال کمک‌های نظامی ایران به ارمنستان است. آگاه‌سازی افراد جامعه نسبت به اقدامات خصمانه جمهوری اسلامی، اطلاع‌رسانی نوع کمک‌های ارسالی به ارمنستان به رسانه‌های آزربایجان جنوبی و حمایت و حضور در فراخوان اعتراض خیابانی علیه اشغالگری ارمنستان و کمک‌های جمهوری اسلامی به اشغالگران، می‌تواند مؤثر واقع شود.
فعالین حرکت ملی آزربایجان در راستای اعتراض به حمایت‌های نظامی، لجستیکی، اطلاعاتی و سیاسی جمهوری اسلامی از اشغالگران ارمنی، طی فراخوانی ملت تورک آزربایجان جنوبی را به برگزاری تجمع مسالمت‌آمیز اعتراضی در همه شهرهای آزربایجان در ساعت ۱۷ عصر روز یکشنبه 27 مهر دعوت کردند.
همان‌گونه که در سطور فوق نیز ذکر کردیم، اطلاع‌رسانی، حمایت و حضور در این تجمع مسالمت‌آمیز خیابانی می‌تواند کمکی به برادرانمان در آن‌سوی آراز باشد که برای آزادسازی اراضی اشغالی‌مان در جبهه می‌جنگند. قطعاً بی‌تفاوتی ما نسبت به این موضوع هم در زمان حال و هم در آینده تهدیدهای ارضی، جانی و مالی زیادی را متوجهمان خواهد کرد. گذشته از این جمهوری اسلامی با مشاهده بی‌تفاوتی ما جری و پر رو تر شده و حجم کمک‌های خود به ارمنستان را به‌صورت فزاینده‌ای افزایش خواهد داد که این امر می‌تواند سرنوشت جنگ را تغییر دهد. در وضعیت اقتصادی اسفناک مردم در ایران، جمهوری اسلامی به‌جای هزینه و رونق بخشی به اقتصاد، مالیات‌ها و درآمدهای ملی را صرف جنگ‌افروزی در کشورهای همسایه می‌کند که حضور خیابانی ما می‌تواند سرآغازی بر پایان دادن به این سیاست باشد.
خبر و تحلیل در #اؤیرنجی_سسی: