نوشتن در مکان عمومی معنایش

در مقابل منطق منسجم من چاره ای برای تان نمیماند و با انگ «هذیان گویی» پاسخ مرا بدهید. آری.. هرکس واقعیات زندگی را مقابل تان گذاشت بگویید هذیان میگوید. شما مانند والدی هستید که اگر از او بپرسند کودک 5 ساله تان چه مشکلی دارد در پاسخ می گویید که «نق میزند». و البته این گریز آن والد از مشکلی است که کودک با آن روبروست و والد نمیخواهد یا حالش را ندارد که خواست کودک را براورده کند و یا عملی منطقی انجام دهد. من بجز سلطنت را قبول ندارم این حق من است. اگر به حقوق بشر قائل هستید من حق دارم از نظامی که فکر میکنم مناسب جامعه ایرانی است دفاع کنم و تبلیغ کنم. شما هم کمونیسم تان را تبلیغ کنید. آنچه من انتظار دارم پذیرش داوری نهایی مردم است. اگر مردم ایران کمونیسم را برگزیدند البته که گردن خواهم نهاد اما بدین معنی نیست که مبارزه با این مرام را کنار نهم. در نهایت از جهنم آن کمونیسم، آنچنان که شماها از شوروی گریختید و به غرب پناه آوردید، خواهم گریخت و به غرب پناه خواهم آورد.