کیانوش، بخشی از فعالیتهای

یا ماشین آنها را ضربدر میزدند تاثیرش بسزا بود. خاطرم هست در دانشکده خلبانی که تحصیل میکردم روزی در مرکز آموزشهای هوایی در خیابان فرح آباد ژاله پیچید که گوش یک همافر را به سر کار می آمد بریده و کف دستش گذاشته اند. این سه ماهی قبل از پیوستن همافران به مردم و محبوب شدن شان رخ داده بود. همان گوش بریدن ترس و شوک عجیبی در دل پرسنل انداخت در عین حال که با مردم هم حس همدردی داشتند. در ماههای آینده ارتشی ها با لباس شخصی به سر کار میرفتند و در آنجا لباس بتن میکردند و مردم از سر و وضع ارتشی ها احتمال میدادند که اینها ارتشی هستند. این که خانه یک پاسدار یا بسیجی ضربدر بخورد و روی ماشین او را با چاقو خط بیاندازند مزدور رژیم بنویسند یا بچه اش را بچه های دیگر در دبستان و دبیرستان کتک بزنند مسلما تاثیر بسیار عمیقی در روحیه مدافعین رژیم خواهد داشت و بخشی از جنگ روانی جامعه با مزدوران رژیم اسلامی است. زمان شاه دانشجویانی که فرزندان ژنرالها و مقامات رژیم سابق بودند هویت خود را به دلیل فشار اجتماعی در اطراف شان پنهان میکردند. نق هایی که فرزندان کارگزاران رژیم شاه به والدین شان بخاطر حمایت آنها از رژیم میزدند اثر مهمی بر بی کس ماندن کلیت رژیم در روز موعود داشت و باعث شد که ژنرالها در یک نشست فوری بیطرفی خود را اعلام کنند. حال این اطلاعیه حقیقت داشته باشد یا نداشته باشد دیر یا زود این گونه حوادث خودبخود در ایران رخ خواهد داد و مسلما رژیم نیز اگر مقصرین را پیدا نکند چند نفری را از خیابان انتخاب و وادارشان میکند که اعتراف کنند که کار آنها بوده و اعدام شان خواهد کرد آنچنانکه در مورد مازیار بهاری و مشابه آنها دیدیم که وزارت اطلاعات کسانی را بدون پیشینه قبلی دستگیر و گناهانی را به گردن شان انداخت. سوال اینجاست که آیا این روشهای تدافعی رژیم پاسخ خواهد داد؟ مسلما خیر چرا که با وجود همه بگیر و ببندهایی که در تظاهراتها رخ داده هر بار تظاهرات ها تهدید آمیز از قبل بر علیه رژیم رخ داده است. لذا بجرات میتوان گفت که شروع چنین حرکتهای انتقامی باعث فرار بلافاصله آقازاده ها و عوامل دست چندم به خارج و در پی آن ریزش هواداران رژیم و آغازی بر پایان رژیم خواهد بود.