بالاخره خلاف عادت کرده و یک

این بزرگواران دعوت شده بودند که در پی «پیمان نوین»‏ "شاهزاده" گفتگو کنند. گمان ندارم کسی پرسید که والاحضرت "شاهزاده" جز "شاهزادگی" و ارثیه هنگفت, چه فضیلت دیگری دارند که باید محور گفتگو و اقدامات احتمالی آینده باشند؟ یعنی آیا واقعا ما به چنین مرحله قحط الرجالی رسیده ایم؟ که ظاهرا رسیده ایم.

و منظور از "سر آب دمکراسی" که لق لقه زبان همه بود آیا همان "دمکراسی" ست که عملا جز با پول نمیتوان آنرا خرید؟ و ملت "همیشه آگاه" چگونه میتواند خلاف این جریان آب شنا کند؟ و آیا درست است که در یک دمکراسی ایدآل و واقعی "If voting changed anything, they'd make it illegal"؟ نمیدانم.

و بالاخره مساله ای که ظاهرا کسی نمی بیند و یا نمیخواهد ببیند و یا نمی خواهد بگوید که می بیند اینست که ما, نیم "من"نداریم و همه "من"یم.