آن اشخاص آنتی ترک که مقاله به

و همواره اصطلاحاتی من در آوردی مثل «رژیم باکو»، «رژیم جعلی باکو» و حداکثر «دولت باکو» را بکار برده اند. اما به هر حال اینها افرادی حزبی و تشکیلاتی هستند و موضعشان مشخص است و حرجی بر اینها نیست. چیزی که برای من جالب است، موضع گیری به اصطلاح رسانه های فارسی زبان در این رابطه است. خصوصا آن رسانه هایی که اصولا باید حرفه ای و بی طرف باشند چون بخشی از یک رسانه جهانی هستند مثل بی بی سی فارسی و ... زمانی که ارتش آذربایجان با موفقیت پیشروی می کرد و روستاهای مرزی حاشیه رود ارس را یک به یک بازپس میگرفت (و اسنادش را هم با انتشار فیلم و عکس نشان میداد)، این رسانه ها خفه گان گرفته بودند در حالی که این موضوع به خودی خود خبر است و ارزش خبری دارد. یعنی تا دیروز مردم به آن طرف ارس که نگاه میکردند یک پرچم می دیدند و امروز یک پرچم دیگر. چطور ممکن است یک رسانه که در مورد ایران صبح تا شب می نویسد نسبت به این امر بی تفاوت باشد! امروز که خود وزارت دفاع ارمنستان اعلام میکند که ارتش آذربایجان به زنگه زور رسیده، اینها با کراه و بی میلی و کلی تحریف و دستکاری خبر را منتشر می کنند (یعنی اینها از وزارت دفاع ارمنستان هم متعصبتر به نظر می رسند. نمی دانم چه اسمی باید برای اینها گذاشت اما یقینا رسانه نیستند). مثلا الهام علیوف از روز اول دارد می گوید که اگر ارتش ارمنستان خاک آذربایجان را ترک بکند و یا برنامه زمانی مشخصی برای این کار ارائه دهد، همین امروز آتش بس اعلام میکند برای صلح قدم بر میدارد. در کل ریاست جمهوری آذربایجان موضعی مترقی در این مورد دارد و همواره تاکید می کند که جنگها روزی به پایان می رسند و ما باید در کنار هم زندگی کنیم. حال، بی بی سی فارسی این مواضع را به افزایش تلفات ارتش آذربایجان نسبت می دهد و تلاش دارد تا هر جوری شده سهمی برای ارمنیها در بیاورد! سیاه روتر و رسواتر از همه اینها دویچه وله فارسی است که فکر می کنم مسؤولش را با تایید حزب داشناکسیون منصوب کرده اند.