با تشکر از عکس العمل آقای

پلاک ۱۸ به فردی بنام جوادی مراجعه کنم، در موعد مقرر در را زدم ، و داخل شدم بعد از مدتها انتظار الکی، جوادی ساعتی منو بازجوئی کرد، و خسته شد، و در نهایت پرسید، نظر تو در مورد اوضاع کنونی چیست؟ گفتم بروید جاده ساوه ببیند چه خبر است، مساجدی که به صورت زنجیری با بلندگوهای چهار باندی ساخته می شود ، طنابی است بر گردن ...... پرسید بر گردن کی؟ گفتم نمی دانم همیجوری یک حرفی زدم، جوادی شدیدا عصبانی شد و گفت تو یک الف بچه می خواهی به اعلاحضرت با این همه قدر قدرت و سیستم اطلاعاتی و ارتش تعیین تکلیف کنی ، گفتم نه من یک چیزی بود که بنظرم می رسید گفتم، اصلا نمی خواستم شما را عصبانی کنم ، تا اینکه انقلاب شروع شد و چون ساواکیها می ترسیدند با ماشینهای گرانقیمت شناسائی بشوند من کاملا بطور اتفاقی آقای جوادی را در اتوبوس شرکت واحد دیدم و رفتم و در کنارش نشستم و گفتم آقای جوادی سلام، نمی دانم شاید جوادی اسم مستعارش بود بد جوری شوکه شد، گفتم نترسید ، من همان الف بچه هستم و فقط می خواستم خدمتت عرض کنم که این همان مناره های مساجد، سنگر آخوندهاست که امروز یقه اتان را گرفته و شما هرگز نخواستید به افکار نسل جوان احترام بگذارید و به حرف آنها گوش کنید، البته من سعی کردم اتفاقات را به همانگونه که در گذشته افتاده بدون کم و کاست منعکس کنم،