معلومات من در مورد کمونیسم

یعنی چیز زیادی در باره تئوری و فلسفه کمونیسم نمیدانم. از جهت عملی, کمونیسم ظاهرا حدود ۱۷۰ - ۱۶۰ سال پیش در دنیا ظاهر و اولین دولت رسمی آن در ۱۹۱۷ در روسیه به وجود آمده است. این نوع کمونیسم روسی ویا لنینی - استالینی حدود ۷۵ سال دوام داشت و به علل گوناگون از بین رفت که یکی از این علل, عناد و فشار کشور های سرمایه داری بود. نمونه های دیگر این مرام یا فلسفه و یا ایدولوژی, کمونیسم های یوگسلاوی, آلبانی, کره شمالی, ویتنام , چین و کوبا میباشد که بعضی از بین رفته اند.

"کره شمالی معمولاً در رسانه‌ها, یک دولت کمونیستی افراطی یا استالینیستی توصیف می‌شود. اما برخی از تحلیلگران منتقد این دولت معتقدند این حکومت هیچ ارتباطی با ایدئولوژی مارکسیسم-لنینیسم یا حتی استالینیسم ندارد و یک حکومت ناسیونال سوسیالیستی (البته بدون سودای امپریالیستی) است که در طیف راست افراطی (و نه چپ افراطی) سپهر سیاست قرار می‌گیرد". ویکیپدیا.

ویتنام"یکی از کشورهای تابعه بلوک شرق و اقتصاد کمونیستی است که در سال‌های اخیر و به ویژه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تلاش مؤثری برای آزاد سازی اقتصاد خود به خرج داده و پس از حدود ۱۱ سال گفتگوی سخت با اعضای سازمان جهانی تجارت، از سال ۲۰۰۷ به این سازمان پیوسته‌است." ویکیپدیا.

چین کومونیست کشوری ست که طرز حکومت آن دائما در حال تغییر است و "..... تعداد میلیاردرهای چین.... از ۱۳۰ نفر در سال ۲۰۰۹ به ۲۵۱ نفر در سال ۲۰۱۲ رسیده و از این نظر چین دومین کشور دنیا از نظر تعداد میلیاردرهاست. بازار خرده‌فروشی داخلی کشور در همین سال بیش از ۲۰ تریلیون یوان (۳٫۲ تریلیون دلار) ارزش داشته و در سال ۲۰۱۳ حدود ۱۲ درصد رشد کرده‌است.بازار کالاهای تجملی نيز در چین به سرعت در حال گسترش است..........نابرابری اقتصادی در چین در چند دهه اخیر افزایش داشته و به سطح بسیار بالایی رسیده‌است. در سال ۲۰۱۴ شاخص جینی این کشور به رقم ۵۵ رسیده که بسیار بالاتر از میانگین جهانی است.". ویکیپدیا.


کوبا. در کوبا بهداشت مجانی ست و طول عمر زن و مرد, میزان مرگ و میر کودکان, میزان شیوع ایدز و کوواید, و سل و چاقی در مقایسه با کشور های کم درآمد و متوسط از بهترین است. ۹۵٫۲٪ جمعیت کوبا به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند. " «اگر دستاوردهای کوبا بتواند در سراسر طیف گسترده‌ای از کشورهای کم‌درآمد و متوسط رواج پیدا کند، سلامت جمعیت جهان دگرگون می‌شود.», لانست. درکوبا، تعداد قابل توجهی از قضات، وکلای دادگستری، دانشمندان علوم، کارگران فنی، کارکنان بهداشت عمومی و حرفه‌ای را زنان تشکیل می‌دهند. کوبا با بیش از ۴۸ درصد زنان به عنوان نماینده مجلس، با بالاترین درصد زنان پارلمان در ردیف سوم در جهان است. هرچند کوبا سال‌ها در بین کشورها دارای بیشترین تعداد خبرنگار زندانی بود اما در سال ۲۰۱۶ فقط دو روزنامه‌نگار زندانی دارد. تحقیق توسط دانشکده حقوق کرنل در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد که در کوبا هیچ‌کسی محکوم به اعدام یا هیچ‌کس در انتظار اعدام نیست. انتخابات مجلس ملی کوبا (شورای ملی) هر پنج سال صورت می‌گیرد و انتخابات انجمن‌های شهر و شهرداری مناطق، هر دو سال و نیم برگزار می‌شود. پس از آن نمایندگان مجلس شورای ملی، شورای دولت/کشور را انتخاب می‌کنند، که به نوبه خود شورای وزیران را منصوب می‌کند که رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کند. لازم نیست شخص، عضو حزب کمونیست (سی پی) باشد. نمی‌توان هیچ پولی برای ترویج و تبلیغ نامزدهای انتخاباتی خرج کرد و هیچ حزب سیاسی (از جمله حزب کمونیست) اجازه ندارند در طول انتخابات، کمپین راه بیندازند. آموزش رایگان تا سطح تحصیلات عالی و از جمله آموزش‌های عالی، یک حق همگانی است. قانون کوبا حق داوطلبانه تشکیل اتحادیه‌های کارگری و پیوستن به آن‌ها را تضمین می‌کند. اتحادیه‌ها به‌طور قانونی مستقل و از نظر مالی خودمختارند، و مستقل از حزب کمونیست و دولت هستند. ۹۹٫۸٪ مردم کوبا باسواد هستند. ویکیپدیا.

اینها دست آوردهای کشوری ست که ۷۰ - ۶۰ سال مورد الطاف بیشمار کشور همسایه خود و شدید ترین تحریم های اقتصادی سیاسی, نظامی و غیره قرار گرفته و منابع اقتصادی آن بسیار محدود است.

خب نمیدانم چگونه چنین کومونیسمی "متعلق به گذشته‌ای است که اندک‌اندک در غبار تاریخ محو می‌شود" یا بهتر گفته شود "جهان آزاد" کم کم سعی دارد که آنرا در غبار تاریخ محو کند. این پیشرفت ها آدم را به یاد پیشرفت های جمهوری! اسلامی! و همسایگان آن و بسیاری از دیگرکشورهای ضد کمونیسم می اندازد. نمیدانم.