خواندن قصه دل پردرد جناب

از حوصله سر پر درد من خارج بود و مقاله را نیمه خوانده رها کردم. تا همین جا که خوانده ام این سوال پیش می اید که که معنی و حدود حق آزادی بیان چیست و کجاست؟ آیا این آزادی, توهین و تمسخر و تحقیر و نیشخند باور ها و مقدسات دیگران را نیز در بر میگیرد, با علم به اینکه گروهی یا مسلکی و یا ملتی و یا مذهبی به موضوعی حساسیت دارد؟ فرض کنیم که کسی از روی جهالت به این موضوع و یا علل دیگر سنگ کاریکاتور محمد را در چاه انداخته است, آیا زعمای کشور و قاره اروپا جهت دفاع از "حق آزادی بیان" باید سنگ های بیشتری در چاه بیاندازند و یا اینکه در فکر چاره و ترمیم خسارت باشند؟ و یا اینکه اصولا این بزرگنمائی مساله, نشانه فرهنگ "استثنای" دانستن خود و خوار شمردن بیگانگان و به ویژه "مهاجم " به سرزمین منزه آنهاست؟ نمیدانم.