ســـالام دوســـلار

سرزمین یعنی آزربایجان و قافقاز , استخوان های فامیل های پدرم را که در جنگ جهانی دوم کشته شده اند را در آغوشش دارد.
آقای باریش نصیریان نوشته بودید که ..(( وطنی وطن یاپان پاییمیزدی توپراقیندان ثروتیندن )) .. ثروت ملی یک ملت نه در زیر خاک بلکه در بالای خاک و در مغز همان ملت قرار دارد....
در ضمن باز هم نوشته بودید که ...( کسی که برای خاکی که سهمی از ان ندارد بمیرد بیشعور است )..پس بنا بر منطق شما , آن کوبائی های که بوسیله فیدل کاسترو به کنگو و آفریقای جنوبی فرستاده شده بودند مردند, بیشعور هستند. چه گوارا که یک دکتر آرژانتینی بود و رفت برای کوبا جنگید و در بولیوی کشته شد یک آدم (( خیلی احمق و بی شعوری )) بود..... آن انگلیسیها که از انگلستان داوطلبانه به جنگ داخلی اسپانیا و بر علیه ژنرال فرانکو رفتند و جنگیدند و کشته شدند ( بی شعور بودند ). آن سربازان روسی که به افغانسان رفتند و مردند , پس بی شعور بودند. بیش از چهار صد هزار سربازان آمریکائی که جان خوذ را در جنگ جهانی دوم بخاطر آزادی اروپا از دست دادند بی شعور بودند. .......
خوشبختانه تاریخ پر از این (( بی شعور هاست )) ..
نتیجه....نمی دانیم چرا تئوریسین های حکومت شورا ها این قدر « باشعور » تشریف دارند که , بعد از مشاهده کردن و تجربه کردن فروپاشی بزرگترین کشور شورا ها ( شوروی ) , هنوز ادعا میکنند که سیستم حکومتی شورا ها بهترین سیستم حکومتی است...و بعد اضافه میکنند که شوروی یک کشور شورایی نبود..
این منطق درست مثل این است که 80 میلیون ایرانی که زیر حکومت استبدادی (( اسلامی )) در حال حاضر زندگی نکبت باری را میکنند , آقایان اکبر گنجی ها , حسن کدیور ها ادعا میکنند که در ایران حکومت « اسلامی » نیست.....
بنازم به این منطق و شعور....