سالهاست که آزربایجانی ها در

آزربایجانی در اول مهر با چشمانی گریان برای یادگیری زبان تحمیلی فارسی عازم مدارس فارس زبانان می شوند، ۲۸ سال است که یک میلیون زن و کودک جنگزده قره باغ بدست داشناکهای ارمنی بی خانمان شدند،
این حضرات امضا کنندگان در مورد مرگ مشکوک و موهوم یک نفر تالش، در مورد ابن همه مطالب و مصائب ذکر شده در ایران و آزربایجان وجدانشان خدشه دار نشده، یعنی حتی ککشان هم نگزیده و تا حالا حتی یک یاداشت یک سطری هم به مراجع حقوق بشر ننوشتند، ولی حالا که قره باغ آزاد شده و کودکانی که ۲۸ سال پیش با پای پیاده مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده بودند، امروز با تانک و پهباد به خانه خود برگشتند، این حضرات به بهانه حمایت از تالشها نفرت خود را از بازگشت این جنگزدگان را نشان می دهند، و با توسل به افسانه های ژنوساید به هر طریق ممکن می خواهند دولتهای ترک را با ذهنیت نژادپرستانه شاهنامه فردوسی محکوم کنند، و اثبات کنند که ترکها بد نژاد و بد ذات هستند، البته با بی شرمی تمام در قرن ۲۱ این افراد اسمشان را هم روشنفکر ( دوشانفکر ) گذاشتند