Skip to main content

آقای شکوری گیل چالان

آقای شکوری گیل چالان
Anonymous
عنوان مقاله:
تقیه در بهائیت از نظر تا عمل

آقای شکوری گیل چالان
آفرین بر شما. به باور بنده، آیین بهائیت در واقع فرقه ای است از دین شیعه بنابر مقتضیات دوران قاجار. همانند اهل غلو و علی اللهی ها. یا اینکه بهتر بگویم با فرقه احمدیه در پاکستان ↩

در یک زمان خاص بوجود آمده و شباهت با وجود تفاوت های اساسی نیز بین این دو فرقە وجود دارد. مثلا در فرقه احمدیه که قبلا اهل سنت و حنفی مذهب بوده اند، مُلا احمد قدیانی در نقش امام زمان ظاهر می شود و چند خلیفه نیز دارد و جناب خلیفه آخری آنها اینک در انگلیس حضور دارد و از لحاظ مالی و رسانه ای بسیار ثروتمند حتی در افریقا حضور دارند.!!! اما حسینعلی نوری کمی زیرکانه تر از قدیانی عمل کرده است و با حفظ همان قالب شیعی، نوعی پیامبری برای همه اهل جهان اعلام می کند! و اماکن مقدس بهایت در اسرائیل است. اگر نگاهی به کتاب ها و منابع آنها بیندازید، غیر از شیوه بیان خاص و نوعی نثر زیبا، (ای دوست در روضه قلب جز گل عشق مکار و مصاهبت با ابرار را غنیمت شمار) بیشتر کپی کتابها و عقاید و منابع شیعه است. حتی در امور شرعی خود از کتاب بحارلانوار و خرافات ملا باقر مجلسی هم عقایدی را کپی کرده اند. که اگر منابع آنها مانند کتاب (مفاوضات) که شامل سوالاتی در مورد دین و فلسفه و علم... است، دقیقا متوجه همسنخی آنها با شیعه خواهید شد.!
برای مثال، در دین بهائیت پیشانی شخص دزد را داغ می کنند و برخلاف فقه اسلامی، دستان او را قطع نمی کنند!! یا نوع نگاه آنها به زنان و غیره در پست های اداری و معنوی...!
همچنین پیشنهاد می کنم، که کتاب(عنقای بقا در قاف وفا )نوشته آقای امیر فرهنگ ایمانی، در مور سفر آقای بهاء الله به عراق و كوه های سرگلو در نزدیکی سلیمانیه و کُردستان را بخوانید!
در طول سه سال تبلیغ در غار و کوه های کُردستان عراق، تنها یک مرید مخلص پیدا می کند، به نام درویش مصطفی مجیک، که ایشان هم بعدا پشیمان شدند.!!!