اعصاب قوی میخواد که نظریات

تختِ روان نهایت نمایش بردگی بوده. یک آدم صاحب پول یا نفوذ یا مقامی بجای استفاده از چهارپایان برای رفتن بجائی؛ روی تخته ی بزرگی که چهار بازو داشته مینشسته و به چهار انسان فرمان حرکت میداده از همان نوعی که به چهارپا میگفتن.
حالا از بین این چهار برده یکی میشده مسئول تخت روان که اسمش تخت روانچی بوده.
درعجبم که با وجودیکه مقامات ج.ا. انواع پاسپورت و شناسنامه با اسامی گوناگون دارن چرا یک فکری برای نام فامیل های محقر خود نکرده اند.