اصطلاحی بنام اتنیک در مورد

معیار جمهوری اسلامی که شیعه و اصولگرا بودن و وفادار به ولی فقیه بودن را معیار شهروندی به حساب می آورند را مثل پرانتزی کنار بگذاریم، در ایران زمان شاه شایسته سالاری و وفاداری به ایران معیار بود. برای همین در رده های بالای مدیریت دولتی و ارتش همه ایرانیان فارغ از این که در کدام شهر ایران بدنیا آمده بودند به هرجا که شایسته اش بودند میرسیدند. فرهنگ اقوام در رادیو و تلویزیون تقویت میشد. اگر ظلمی بود به کرد و آذری همانقدر میشد که به تهرانی و اگر امتیازی بود بازهم برای همه یکسان بود. من بکارگیری اصطلاح اتنیک را در ایران برسمیت نمی شناسم. پس از سقوط آخوندها هم باز میشه مثل اول انقلاب. یعنی در این که نیروهای پیشمرگه کرد در حزب کومله و دمکرات در عراق به تعداد چند هزار مشغول تعلیم هستند از چشم کسی پنهان نیست. اما قدرت ارتش مقتدر ایران هم آشکار است. ظرف همان سال اول این نیروهای چریک تار و مار خواهند شد. با ورود سیل سرمایه ها و راه افتادن صنایع و نیاز به نیروی کار دیگر چیزی بنام کولبر از مفهوم تهی خواهد شد. فکر میکنم مسکن، رفاه، بهداشت و درمان، تحصیل هرکجا فراهم باشد آنجا وطن توست. تصور نمیکنم آن کولبر حتا بخاطر تحصیل به زبان کردی که از او دریغ شود حاضر باشد همه اینها را زمین بگذارد و تفنگ بدست بگیرد. زندگی اش را میکند و به زبان فارسی هم تحصیل میکند آنچنان که در این سالها کرده است و در صورت وفاداری به ایران میتواند به فرماندهی ارتش هم برسد. این را من میگویم که در ارتش ایران خدمت کرده ام و همکاران آذری و کرد و غیره داشتم و هیچ تفاوت و امتیازی بین مان نبود و همه با هم رفیق و همسنگر بودیم و میتوانم به جرات به شما اطمینان بدهم که همکاران کرد و آذری من مساله تحصیل به زبان کردی و یا آذری اصلا برای شان مطرح نبود و موضوع زندگی شان نبود. این گونه مقولات را شما کسانی باد میکنید که شوونیسم و ناسیونالیسم محلی تان برای تان تبدیل به ارزش شده و خود را با دیگران یکی نمیدانید. مشکل شماست. پدران من در جای جای خاک این کشور، از خوزستان بگیر تا خراسان و در جنگ با عثمانی برای حفظ کردستان و آذربایجان جان داده اند. همه این زمینها ارث پدری من است. دلم میخواهد وقتی در کردستان زندگی میکنم فرزندم دارای حقوق برابری با سایر هم میهنان کرد ام داشته باشد. اینطور نباشد که در آنجا کرد بودن امتیاز باشد و غیر کرد از حقوقی که کردها دارند محروم باشد. ما همه بعنوان ایرانی دارای حقوقی هستیم نه بعنوان کرد زبان یا آذری یا فارس زبان بودن مان. من مطمئنم سر این قضیه دوباره خون براه خواهد افتاد آنچنانکه در جمهوری قاضی محمد و در اوایل انقلاب 57 و سپس سرکوب خواهد شد و همه چیز مثل زمان شاه خواهد شد. این وسط خونهایی ریخته خواهد شد که همه آن به گردن کسانی است که امروز در اقلیم کردستان مشغول آموزش چریکها برای گوشت دم توپ فردای ارتش ایران هستند.