جناب اردبیلی، من روی این

هرگز کلمه ای نشنیدم که از تبیعض زبانی بنالند. هرکس شایستگی داشت به هرکجا که میخواست میرسید. جور و ظلم اگر بوده به همه بوده و نه بخاطر زبان به کسی جور بشود. این «ستم ملی» و اصطلاحاتی از این قبیل بطور مصنوعی ساخته شد و حتا بخورد برخی از مردم داده شد. به نظر من کسانی که این نظر را تبلیغ میکنند مردم را فریب میدهند. و مردم راحت فریب میخورند. آنچنانکه در سال 57 کل مردم ایران قانع شده بودند که سفاک ترین رژیم دنیا بر آنها حکومت میکند و فقیر ترین مردمان هستیم و ثروتمندانی هستیم که روزی 100 دلار آن زمان پول نفت مان را به جای این که بیاورند در خانه در بزنند به ما بدهند میدهند به آمریکایی ها! مبلغان تبعیض ملی در ایران فریبکارند و مردم را فریب میدهند. اگر ظلم بوده و هست همه مردمان ایران فارغ از این که در کجا زندگی میکنند به یک سان ظلم می بینند. یک سنی کرد همانقدر ظلم می بیند و از نگاه خامنه ای غریبه به حساب می آید که یک تهرانی که رژیم را قبول ندارد و حکومت دینی را رد میکند. شما سخن از ستم ملی نباید بگویید. ستم ملی هنگامی پذیرفته میشود که در یک انتخابات مردم رای به برنامه های تبعیض آمیز در حکومت رای بدهند. هرگز و هرگز در ایران چنین نبوده. جمهوری اسلامی و انتخابات مجلس موسسان آن اگرچه حاصل رای مردم بود ولی این رای از جهالت مردم برخاست و نه آگاهی آنان. سخن از ستم ملی که میکنید من تهرانی را نیز در آن ستم شریک میکنید. و این روا نیست.