خوب پس با این حساب، معلومه که

و یا بگه که بی شک! فلان کس بهتر از 80 میلیون انسان میفهمه. اساسا پایه هر پیشرفت و نوع آوری «شک» کردنه. اگه کسی به مفاهیم مورد قبول عامه شک نمیکرد، ما هنوز تصور میکردیم که زمین مسطحه. همه دستاوردهای بشری مدیون شک است. این دست سپاسگذاریها مسلما ادامه خواهد داشت، با شنیده شدن بوی احتمال رسیدن به قدرت تشدید خواهد شد و اگر روزی و زمانی حضرت شاهزاده به جایگاه زورمندی زسید، اون وقت اطرافش چنان از این دست سپاسگذاری کننده ها اشباع و انباشته خواهد شد و دوز این سپاسگذاریها آن چنان بالا خواهد رفت که شانسی برای نظر مخالف، شک، تردید و غیره ذالک باقی نخواهد ماند. یعنی جای رهبر معظم را اعلی حضرت همایونی خواهد گرفت و باز آش همان و کاسه همان. تازه، همه اینها به شرطیه که شخص رضا پهلوی حسن نیت داشته باشه و درجه صداقتش بیش از مرحوم امام باشه. به هر حال، کسانی که با صداقت و حسن نیت از این جریان سلطنت طلب حمایت می کنند، حواسشون به آن مسیر و دور باطلی که کشور رو قصد دارند ببرند باشه چون دیدن آینده، آن قدرها هم سخت نیست. از این خبرها نیست که در ایران پادشاه مشروطه و سمبولیک بشه. یک دیکتاتور خواهد رفت و جاش رو دیکتاتور دیگری خواهد گرفت. ذاتا حتی اگه دیکتاتور نباشه، این قبیل آدمها دیکتاتورش میکنند. یعنی یک انتخاب بین بد و بدتر که نتیجه به هر حال بد خواهد بود.