Hosein Shariat

Hosein Shariat

براى على منجزى نازنين كه نديده ، بسيار دوستش داشتم
بدرود اى عاشق وطن
نديده روى معشوق
در هجر تلخ
او بود عاشق زندگى آزادى و رنگ .
برگو به من چه حاليست
بوى بوم سوخته در آتش خانه ى غريب
يا سوختن خانه ى آشنا در آتش وطن ؟
بدرود فرزند گرماى جنوب
در اطراف چاه نفت
بدرود مهاجر يخ زده ى بيگناه
در محاصره ى برف و يخ
روى ترا نديده بودم و نبينمت ديگر
پس از چه رو دلم گرفته است
اينگونه در اين غروب تنگ
جرمت مگر چه بود
در اين قحطى داد
فرياد از اين بيداد
يادت هست على ؟
بيشتر در وطن بودى از اين در وطن مانان
آنان كه از وطن دوراند
بيشتر از وطن دوران .
اكنون بخسب
آرام
ديگر جاى ترانه و رنگ و بوم نيست
ما نيز مرده ايم
خانه دگر
آن خانه ى شاد و پر سرور نيست ....