Masoud Delijani
نظرات رسیده
Masoud Delijani
و این هم یک تحلیل که تمام کاسه کوزه ها را بر سر توده ها می شکند بدون آنکه نقش طبقه حاکمه در هر فرماسیون اجتماعی و اقتصادی را مورد بررسی قرار دهد. پس از "واگرد تاریخی پنجاه و هفت"
Masoud Delijani
و این هم یک تحلیل که تمام کاسه کوزه ها را بر سر توده ها می شکند بدون آنکه نقش طبقه حاکمه در هر فرماسیون اجتماعی و اقتصادی را مورد بررسی قرار دهد. پس از "واگرد تاریخی پنجاه و هفت" چند بار توده ها در ایران بر علیه وضعیت موجود دست به اعتراضات گسترده زده و هر بار توسط طبقه حاکمه به شدیدترین شکل سرکوب شده اند؟
ایشان فکر می کند، توده ها انوشیروان را عادل کرده اند و قلم بدستان که هر کدام عضوی از طبقه حاکمه بوده اند برای پذیرش چنین امری صله های گرانقیت دریافت نکرده اند. بردگان را نه از فرط نا آگاهی که با شلاق و شکنجه و اعدام، برده کرده اند. اما روشنفکران ناآگاه فکر می کنند با نا آگاه خواندن توده ها شق القمر می کنند. در صورتی که در اکثر بزنگاه ها توده ها خیلی هشیار تر از روشنفکران عرض اندام کرده و مسائل را بهتر درک می کردند.
اصلا تصادفی نیست که در سال ۵۷ کارگران شرکت نفت در حالی که ما روشنفکران خیابان ها را از فریاد های هیستریک، بی هدف و بی برنامه خود پر کرده بودیم، آخرین نیرویی بود که دچار شانتاژ شده و دست به اعتصاب زدند.
بنابراین باید با صدای رسا بر سر روشنفکران از خود راضی فریاد زده و بگوییم:
"توده ستیزی فاشیستی ممنوع."
حملات باید طبقه حاکمه را به عنوان ریشه تمام معضلات و مشکلات بشری هدف قرار بدهد. روشنگری که پایه اش بر بنیان حمله به طبقه حاکمه استوار نباشد، چه بخواهد و چه نخواهد آب به آسیاب طبقه حاکم می ریزد.
و این هم یک تحلیل که تمام کاسه کوزه ها را بر سر توده ها می شکند بدون آنکه نقش طبقه حاکمه در هر فرماسیون اجتماعی و اقتصادی را مورد بررسی قرار دهد. پس از "واگرد تاریخی پنجاه و هفت" چند بار توده ها در ایران بر علیه وضعیت موجود دست به اعتراضات گسترده زده و هر بار توسط طبقه حاکمه به شدیدترین شکل سرکوب شده اند؟
ایشان فکر می کند، توده ها انوشیروان را عادل کرده اند و قلم بدستان که هر کدام عضوی از طبقه حاکمه بوده اند برای پذیرش چنین امری صله های گرانقیت دریافت نکرده اند. بردگان را نه از فرط نا آگاهی که با شلاق و شکنجه و اعدام، برده کرده اند. اما روشنفکران ناآگاه فکر می کنند با نا آگاه خواندن توده ها شق القمر می کنند. در صورتی که در اکثر بزنگاه ها توده ها خیلی هشیار تر از روشنفکران عرض اندام کرده و مسائل را بهتر درک می کردند.
اصلا تصادفی نیست که در سال ۵۷ کارگران شرکت نفت در حالی که ما روشنفکران خیابان ها را از فریاد های هیستریک، بی هدف و بی برنامه خود پر کرده بودیم، آخرین نیرویی بود که دچار شانتاژ شده و دست به اعتصاب زدند.
بنابراین باید با صدای رسا بر سر روشنفکران از خود راضی فریاد زده و بگوییم:
"توده ستیزی فاشیستی ممنوع."
حملات باید طبقه حاکمه را به عنوان ریشه تمام معضلات و مشکلات بشری هدف قرار بدهد. روشنگری که پایه اش بر بنیان حمله به طبقه حاکمه استوار نباشد، چه بخواهد و چه نخواهد آب به آسیاب طبقه حاکم می ریزد.