در شگفتم که چرا فردی با تجربه

تصور می کند که مسئله کلیدی ایران بقاء مشروعیت یا انتخاب مشروطیت است؟! واقعیت مرگ سلطنت را باید پذیرفت. نیاز جامعه ایران، یک جمهوری لائیک و دمکراتیک است، همانند فرانسه! سلطنت عامل افتراق است و نه همبستگی! تا هنگامی از دایره توهمات خارج نشویم، نمی توانیم جامعه شهروندی ایران را زیر یک سقف گردآوریم.
جز مورد بالا، از خواندن نوشته ایشان لذت بردم و برایشان شادی و تندرستی آرزو دارم.

"ملت ایران در ۱۵۰سال گذشته، دو تجربه داشته است: مشروطیت به شکل‌های گوناگون آن تا سال ۱۳۵۷ و سپس، مشروعیت از آغاز فرقه خمینیه تا امروز. به عبارت دیگر، دو در به روی ما باز است و جست‌و‌جوی درهای خیالی دیگر، هرچند جذاب باشد، ما را از بستن در جهنم کنونی دور می‌کند. درِ مشروطیت به ما امکان می‌دهد که بار دیگر خودمان بشویم، ایران متحد و تجزیه‌ناپذیر بشویم، ایران کثرت‌گرا و جوینده آزادی و آبادی بشویم. پس از آن، می‌توانیم با تکیه به منابع فرهنگی، تاریخی و اجتماعی خودمان، به درهای دیگر بیاندیشیم."