من از آقای د. نوری‌علا می

من از آقای د. نوری‌علا می‌پذيرم که‌ متن توافقنامه‌ی دو حزب کردستانی با شتاب و بابی‌دقتی تنظيم گرديده‌ است. اين بيانيه‌ خطاب به‌ مردم کردستان است و به‌ همين جهت نيز وجه‌ کردستانی آن بسيار برجسته‌تر از وجه‌ ايرانی است. حال گيريم کردستان استقلال می‌طلبد. آيا شيوه‌ی برخورد اين ترکيب معجون را می‌توان پذيرفت؟ اکثريت آنها سابقا همان ادبياتی را داشتند که‌ اکنون اين دو حزب دارند. آيا آن هنگام که‌ هنوز تواب و نادم نشده‌ بودند، می‌پذيرفتند با آنها چنين برخوردی بشود؟ اصلا مگر می‌شود ديروز همين را گفت نه‌ تجزيه‌‌طلبی که‌ حتی شايان پشتيبانی نيز باشد، امروز اما "جدايی‌سری" و شايان حمله‌؟!