● تریبون آزاد

مفاهیمی که در دستگاه «الاهیات زرتشتیگری» از طرف موبدان، ساخته و پرداخته شد و به نامهای «فرّ کیانی، فرّ ایزدی» به زور و تبلیغ به ذهنیّت و روان ایرانیان تزریق و حقنه شد، با اصالت «فرّ» در معنای خمیرمایه فرهنگ ایرانیان اصلا و ابدا سنخیّتی ندارند و شدیدا ضدّ آن نیز هستند. علّتش نیز این است که در ساختار سلسله ساسانیان، حقّانیّت [لژیتیماتسیون] به قدرت و فرمانروایی بر شالوده «آفرینگویی مردم و منش پهلوانی/جوانمردی/مردانگی/میانداری»، نشات نمیگرفت و تکیه نمیکرد؛ بلکه بر پایه «دودمانی و اصل و نسب خانوادگی»

بحث جدی اینستکه : بیشترین بهره برداری را مدیران کم طاقت جویای نام و نشان در مسیر بهره برداری از موقعیتها میبرند هر چند از حیـث میـزان تمـایل بـه رشد، بلوغ، استقلال، تحمل ابـهام و انتـظارات و نظایـر آن بـا هم تفـاوت دارند.
مدیـرجوان فاقد تامل و تحمل چنانچه بخواهد با توجـه بـه وضعیـت نیــروی انـسانی، انگیزش و طراحی های شغلی، گزینه های مناسبی را به کار گیردبه این مستمسک روی می آورد .

لمپن فرهنگی، فردی است که سواد، تحصیلات و فرهنگ را خفیف می شمارد، به بی‌سوادی خویش مفتخر است و مصادیق دانش را «ادا و فیگور» می خواند. هنرِ فاخر را بی‌معنا شمرده و از به تصویر کشیدن سلیقه مبتذل خود نیز اِبایی ندارد.

 «نوین فکر ستیزی» بارزترین نشانه لمپن فرهنگی است. او به صورت مداوم نوین فکری را در معنایی کتابی و به قصد تحقیر و تمسخر بکار می‌برد و رعایت ادب و آداب اجتماعی را به استهزاء می گیرد.

کدام عزیمتگاه سیاسی؟ جامعه شهروندی، امت اسلام، رعیت شاه، قوم، پرولتاریا ..؟

محسن کردی به همراه کیانوش توکلی، بهروز فتحعلی و دیگر فعالین سیاسی در این میزگرد سیاسی در خصوص سخنوری امیر طاهری روزنامه نگار ایرانی گفتمانی داغ بر پایه بیان نگرش های انتقادی بیان خواهند کرد از شما دعوت می شود برای شنیدن مطالب اتاق را دنبال کنید چرا که مطالبی شنیدنی را شاهد گفتار خواهید بود

مجلس آخرین نایب امام زمان حقا مجلس آخرین بود. مردی که در پایین‌خیابان مشهد آرزو داشت روزی نوغانی شود و هزار مشهدی در مسجد گوهرشاد پای سخنش بنشیند، ناگهان در پرتو بازی‌های روزگار، به دولت و مکنت و قدرت رسید و بساط خلیفه‌گری‌اش را در چهارراه آذربایجان تهران پهن کرد.

اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران را از بدو تاسیس تا کنون به مثابه سرمایه‌داری سیاسی اسلامی خصلتبندی میکند که هم از نظامهای امرانه دولتی نوع اتحاد شوروی متمایز است و هم از نظام‌های نیولیبرالی متکی به سرمایه داری بازار. در دیدگاه وی نقش انفال و اقتصاد اسلامی در تکوین یک اقتصاد مبتنی‌ بر رانت به مدد مکانیزمهای سیاسی و غیربازاری بالاخص نهادهای ولایی بویژه بنیاد مستضعفان، ستاد هیاتهای اجرایی فرمان امام‌، قرارگاه خاتم الانبیاء، تولیت آستان قدس رضوی کلیدی است.

مسئله و مشکل اصلی در ارتباط با نابسامانی‌های اقتصادی« ساختار معیوب و بی‌نظم اقتصادِ سیاسی – رانتی» کشور است، این ساختار بر اصول و الزامات علم اقتصاد منطبق نیست ، بازار آزاد را نمی‌شناسد و به رقابت اهمیت نمی‌دهد تا قیمت‌ها توسط مکانیزم عرضه و تقاضا تعیین شوند .
اقتصاد دستوری تابع مقررات و‌ دستورالعمل‌هاییست که با نگاه کوتاه‌ مدت و سلیقه‌ای صادر میشود.

صریح بگویم جابر جان این کل کل کردن من وشما حداکثر در میان همان هم نسلان ما می تواند موردی برای بحث وگفتگو که سال ها است که بدان عادت کرده ایم باشد .نه بیشتر.

ما هنوز با اوراق دست نویس گذشته و فرمول های قدیمی ونگاهی که عمدتا در گذشته سیر می کند وکمتر جرئت پرداختن به آینده دارد میخواهیم به نسل نو که هیچ باوری بما ندارد . راه رسم مبارزه و وباید نباید های حاصل از برداشت خود را آموزش دهیم.

گفتگوی کیانوش توکلی و محسن کردی در کلاب هاووس در باره ملا ؛ چپی ؛ مجاهد و جایگاه یاسمین پهلوی (سلطنت) از نگاه دو 57 تی:

ایده حکومت، فُرم صوری است و به شرایط تاریخی و فرهنگی مردم جامعه منوط است که در صف آرایی فکری و سنجشی با میراث پیشینیان به آفرینش و استحکام آن میتوان امیدوار و کامیاب شد. ایده حکومت را نمیتوان با انتقال مفهوم از بیرون مرزهای «تاریخی و فرهنگی مردم اجتماع» به داخل رگهای مناسبات کشوری و میهنی انتقال داد و تزریق کرد و یک شبه به همان نتایج دلخواهی رسید که مردم کشورهای پیشرفته رسیده اند.

راز و رمزهای رهبرکنونی طلبان در چیست ؟ چه گونه می توان نقبی زد به ابعاد تاریک یک دیکتاتوری خشن، بی رحم و اتوکراتیک ،  که رهبر توهمی آن، با آن که معلوم نیست کیست، حکم می راند، دستور می دهد و برای جامعه سی میلیونی افغانستان، خط و مش ترسیم می کند. 

مدت ها است فکر می کنم . چرا هرگز به یک اپوزیسیون متعهد ،جاندار، با قلبی گرم وذهنی  سرد بدل نگردیدیم ؟ درست از زمانی که جنبش مهسا با کشته شدن "مهسا امینی "با شعار "زن ،زندگی ،آزادی" توسط هزاران جوان ونوجوان معتقد به این شعارآغاز و به قیمت سنگین تداوم یافت.اپوزیسیون درخواب رفته بیدار گردید. سرآسیمه دنبال جنبش کشیده شد بی آن که قادر به ایفای نقشی جدی شود.  

من کلی جستجو کردم که اصل بیانیه بانو یاسمین را پیدا کنم. والا در این غوغای فوتوشاپ و فیک آدم میماند که کدام واقعی و کدام فیک است. عکسی که در بالا آوردم روی عبارت «مرگ بر» را پاک کرده اند ولی کانال کوچه عکسی که کار کرده اند کلمه مرگ دیده میشود. نمیدانم کانال کوچه اشتباه کرده است یا عمدا عکس همراه با کلمه مرگ را کار کرده است. بهرحال من اصل استوری بانو یاسمین را پیدا نکردم نمیدانم عکسی که اینجا گذاشتم واقعی است یا خیر. بهرحال هدف از مقاله امر دیگریست.

چرا باوجودیکه 80 میلیون ایرانی آرزوی سرنگونی رژیم ملاها را دارند، این رژیم هنوز پابرجاست؟ پاسخ کوتاه این است که رژیم آخوندی یک اپوزیسیون دمکرات و با برنامه برای جانشینی ندارد. راستی این است که این گروه هایی که هم اکنون در سپهر سیاسی ایران از روی اشتباه اپوزیسیون نامیده میشوند، مخالفین بدون سازمان و برنامه برای جانشینی هستند.

آقا..!  فرض کنید رضا پهلوی مرده! و این سلطنت طلبان  بازهم بیرون بیایند و بگویند «مسیح بگو جاوید شاه»! و آقای هالو را انگولک کنند! حال شما معترضین عزیز باز کار و زندگی را میخواهید بگذارید زمین به اینها اعتراض کنید؟ 
برای بار صدم... نه از رضاپهلوی و نه از دست قانون کاری بر علیه این سلطنت طلبان چه عامل رژیم باشند و چه یک مشت عقل پریده سلطنت طلب بر نمی آید!.. آقا این را به گوش تان بگیرید و بهانه نکنید برای دست روی دست گذاشتن! بروید به دیدار نماینده پارلمان!

سه فاسد، اسي و مصي و مجاهد. اسي حامد اسماعيليون و مصي هم مسيح علي نژاد است. اين رشته سر دراز دارد، هركسي خواهان اتحاد وسيع بر عليه جمهوري اسلامي در سطح اپوزيسيون باشد، ميتواند هدف حمله اين جماعت اوباش قرار بگيرد.

همه و همه تصویریست بدون اغراق از اوضاع و احوال فعلی ره اورد 4 دهه حکومت که سعی شد به اختصار آورده شود ! ...
و بنظر نگارنده عامدا !! بوجود آورده اند ... تا به روزمرگی، فرار مغزها، عدم احساس مسئولیت و گسیخته شدن شیرازه ها، تشدید اختلافات، مشغول به خود بودن و ...بینجامد / که رفع هرگونه ناملایمی برای بهتر زیستن و تقویت شرافت انسانی: از اولین وظایف هر دولت و حکومتی است که البته اگر منبعث از انتخاباتی سالم و واقعی باشد ... و در این دیار فلک زده نیست مگر برآمده از ناشکری ها ؟! و ....

2سئوال از کیانوش توکلی : شما در مورد بی طرفی خبری صحبت می‌کنید! آیا خود به آنچه میگویی عمل میکنی؟ شما خود هیچ الترناتیو در برابر آنچه ارایه میدهی ندارید؟ فوقش مصی را بر یاسی ترجیح میدهید.

کودکی دهساله را دیدم که با رنگین کمانی از عشق،چشمانی زیبا"که پلنگان برای نوشیدن رویا به کنارش می آمدند." نشسته بر قایق چوبی دست سازش بر فرازابرها می گردید .درجستجوی خدای رنگین کمانش بود تا بپرسد .

"بکدامین گناه کشته شدم ؟"

دخترک زیبا ئی دیدم با خلخال های طلائی بر پا ،تاج گلی برسر که"حدیث "عشق می گفت با گلوله سربی نشسته برقلب. با مشت های گره کرده شعار "زن ،زندگی ،آزادی " می داد.

سلسله نوشتارهای "آشنایی با نکبت سازان و معماران فلاکت در تاریخ ایران " ، از کسانی نام برده می شود که در" پسروی ایران و استحکام خودکامگی" نقش به سزایی داشته اند . در بخش نخست پرداختم به "میرزا آقا خان نوری " که در میانه دوران نصرالدین شاه نقش تخریبی داشت  و در بخش دوم از "حاجی میرزا آقاسی" نوشتم که در توسعه "عقب افتادگی و خرافات" در دوران محمد شاه قاجار موثر بود و اینک  پلی می زنم به دوران کنونی ، عصر تاریک اندیشان ولایت .

تصوّری کودکانه و ساده لوحیست که بخواهیم به خود تحمیل و تلقین کنیم که در قبال رفتارها و گفتارهای حاکمین ولایت فقاهتی، کارگزاران و سیاستمداران کشورهای دیگر میتوانند یا وظیفه دارند، نفش کارساز و کارگشاینده ای را ایفا کنند، چنین خودفریبی، انتظاری به غایت بی پایه است؛ چونکه زمامداران و کارگزاران کشورهای دیگر، اگر وظیفه ای داشته باشند، آن را فقط در حقّ کشور و مردم خودشان ایفا و اجرا میکنند؛ نه ایران و مردمش. نفهمیدن این مسئله به معنای بی خبری مطلق از دانش دیپلماسی و مناسبات بین اللملی است.

نگرانی من، نه از بابت آن‌هایی که شما تجزیه‌طلبان می‌نامیدشان، بلکه از بابت موقعیتی است که گرایش‌های تجزیه‌طلبانه، و حتی گرایش‌های فدرالیسم‌خواهانه ـ در وجه غالب خود ـ پاسخ های عکس‌العملی به آن هستند.
و بقای ج.ا بقای این موقعیت است.

کارل مارکس وقتی مناسبات قدرت-سلطه را دریک جامعه مورد مطالعه قرارمی دهد اشاره می‌کند که طبقه فرداستان-حاکمان جامعه فقط اینگونه نبوده است که با اتکا به زور عریان سلطه بلامنازعه خود را بر فرودستان-محکومان اعمال کرده باشند آنها درکنار زور به دستکاری ذهن و زبان فرودستان هم دست می‌یازیدند تا از طریق دستکاری ذهن و زبان افراد جامعه-از طریق ایدئولوژی- یا همان آگاهی کاذب آنها را به پذیرش رابطه قدرت-سلطه مذکور راغب سازند.

. آیا زمان آن نرسیده که عمل کرد فردی وگروهی اپوزیسیون خارج در قبال جنبش مهسا به نقد کشیده شود؟ آن چه ده ها هزار ایرانی مهاحر را با شوری وصف ناپذیر به خیابان ها ومیدان های سراسر جهان کشید و حماسه ای ازهمبستگی ملی را حول شعار "زن زندگی ،آزادی " تحت نام جنبش مهسا آفرید، قبل از هر چیز بر آمد و جواب به حماسه ای بود که در خیابان ها ،کوچه ها و پس کوچه های ایران توسط زیبا ترین فرزندان این سرزمین آفریده می شد .

امکان اصلاحات دینی  و به تبع آن اقدام قانون گذار حکومت اسلامی که ابتناء بر بازنگری و اصلاح قوانین مربوط به قصاص و قتل عمد در ایران وجود ندارد زیرا که احکام اعدام و قصاص از «نصوص» است و اساسا خوانش بردار نیست!

ما کشور را از محمدرضاشاه تحویل نمیگیریم. محمدرضاشاه و اقتدارش را از دست داده ایم و نداریم جایش بگذاریم و اگر به آن درجه از رشد نرسیده باشیم که با احساس مسئولیت و رضایت بر سر حد اقل ها نتوانیم کشور را پس از جمهوری اسلامی اداره کنیم چقدر جای شرم خواهد داشت که ایرج میرزای قرن 21 ما چنین بسراید که :

تجارت نیست، صنعت نیست، ره نیست،

امیدی جز به سردار سپه نیست.
این یعنی هرز بودن 4 دهه فعالیت سیاسی ما! بجایش اگر کنار خیابان دو بسته سیگار میفروختیم عمر مفید تری میداشتیم.

گزاره «نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم» اصلِ راهنماست. بدیهی است که هرگونه برخورد تاکتیکی نباید و نمی تواند آن را مخدوش کند. اما در عین حال نحوه مواجهه در همانحال باید بتواند به اصل تقویت ریزش صفوف رژیم و تجزیه صفوف دشمن دامن بزند.

 همانطور که بارها در این صفحه نوشته ام، و منابع امریکایی و اروپایی نیز تایید کرده ا‌ند، فقط دو ماه پس از آغاز دولت آقای جو بایدن در پایان سال ۱۳۹۹، جمهوری اسلامی و آمریکا برای بازگشت به برجام توافق کرده بودند، که به گمان من اگر اجرا شده بود، شرایط کشور به کلی با آنچه که امروز هست متفاوت می بود. ولی‌ آقای خامنه‌ای و مجلس قلابی انقلابی‌ که او با احمد جنتی ساخته بود، مانع از اینکار شد.

برای نگارنده این ترس و نگرانی هست که حال اگر انقلاب در ایران به بار نشست و این حکومت اسلامی تبهکار کودک‌کش از میان رفت، با کسانی که در این حکومت خواهی نخواهی سرو کار داشته و در زمینه‌های گوناگون کار کرده‌اند تا چرخ زندگی‌اشان بچرخد، چه برخوردی خواهد شد؟ آیا همه را باید از دم تیغ گذراند و کُشت؟ آیا همه این چندسد‌هزارتن که در سپاه و ارتش هستند حتا اگر دستشان به خون آلوده نباشد، همه این آخوندهای مفت‌خوار دولتی باید نابود شوند؟

آیا انقلابی نامیدن وضعیت امروز ایران ، واقعا نسبتی با واقعیت مادی و تکثر تنش های موجود درجامعه را دارد ؟ آیا آنچه امروز شاهد آن هستیم ، را نمیتوان کنش انقلابی در یک وضعیت غیر انقلابی نامگذاری کرد ؟ بدلایل مختلف سیاسی و جامعه شناختی و مناسبات مادی  ، حداقل بر اساس آنچه که علم انقلاب خوانده میشود ، جنبش مهسا از یک سو نشانگر وضعیت انقلابی نیست و از سوی دیگرانقلاب هنوزپشت دروازه ایران حاضر نمیباشد. چنین ذهنیتی با امکان های موجود وزمین سخت واقعیت  تقریبا هیچ تناسبی ندارد . بدانید در تاریخ معاصر ایرا

درود آقای توکلی گرامی در رابطه با( بلوای روز) آقای هالو و ستم وارد امده بر ایشان. (مظلوم نمایی) و این ستم ظاهرا از طرف طرفداران شاهزاده رضا پهلوی بوده است را به طور وسیع به انتشار گذاشتید. من شخصا با شناختی که از شما دارم نقطه نظر شما را دقیقا آگاه هستم و میدونم نظر و حساسیت شما در مورد خود رفتار خشونت آمیز به هر شکلی است نه شخص و یا گروهی را در نظر داشته باشید. ولی شما فکر نمیکنید که کسانی که پهلوی ستیز هستند و یا سایبری از این دست مطالب برای هدف خودشون سوتعبیر و سوءاستفاده می‌ کنند؟. به نظر من

دلیل ناکامی همبستگی اپوزیسیون پیرامون «منشور مهسا» این بود که اپوزیسیون این «همبستگی» را با برپایی یک گروه سیاسی نوین با اساسنامه و مرامنامه تازه اشتباه گرفت. و با نوشتن «منشور مهسا» در قانون هایی دخالت کرد که وظیفه مجلس موسسان بود. ناکامی این «همبستگی» از اینرو پیشبینی شدنی بود که میخواست همانند جمع اضداد (یکپارچگی خواهان و جدایی خواهان، پادشاهیخواهان و جمهوری خواهان) را زیر یک سقف گردهم آورد. ولی تجربه مهمی که از این ناکامی بدست میاید:

- بوروکراسی دو بُعد دارد؛ «ساختاری» و دیگری بعد «کاربردی» و عملی؛ در‌صورتی‌که بعد ساختاری دولت اصلاح و منطبق بر «موازین علمی مدیریت و عقلانیت» و بر مبنای «هزینه- فایده» استوار نشود، اصلاح امور با «تعویض افراد و مقامات» راه به جایی نمی‌برد.

شعارو آرزوئی که از نظر من مطلقا تناسبی با واقعیت جامعه امروز ایران ندارد.ظاهر شدن آقای رنانی در قامت یک مصلح اجتماعی که گاه به نعل می زند گاه به میخ نشان ازگرفتار شدن ایشان در برزخی است که از یک طرف تلاش می کند! ببیند که حکومت با این مردم چه کرده وچه می کند. حکومت رو بموتی که به زعم ایشان دیری نخواهد پائید و فرو خواهد پاشید .فرو پاشی که در آن هیچگونه نشانی از عمل کرد ونقش جریان های سیاسی و نقش انقلابی مردم نیست. ازظاهرشدن میلیونی توده های وسیع وبجان آمده نشانی نمی بینی.