افزودن دیدگاه جدید

aryam Salehi
در اسفند ۵۷ که حکومت اشغالگر دستور حجاب داد،و در اولین روز جهانی زن بعد از انقلاب که زنان به خیابان آمدند و بر علیه اش تظاهرات کردند،خانم سیمین دانشور چنین گفت؛
سیمین دانشور نوشت: «ما هر وقت توانستیم این خانه‌ی ویران را آباد کنیم، اقتصادش را سر و سامان دهیم، کشاورزیش را به جایی برسانیم، حکومت عدل و آزادی را برقرار سازیم، هر وقت تمامی مردم این سرزمین سیر و پوشیده و دارای سقفی امن بر بالای سرشان شدند و از آموزش و پرورش و بهداشت همگانی بهره‌مند گردیدند، می‌توانیم به سراغ مسائل فرعی و فقهی برویم، می‌توانیم سر فرصت و با خیال آسوده و در خانه‌ای از پای بست محکم بنشینیم و به سر و وضع زنان بپردازیم». (کیهان ۱۹ اسفند ۵۷ شماره ۱۰۶۵۷، صفحه ۶)
و مردان سازمان فرمودند که؛
کارهای مهم تری هست و حجاب نباید مسئله ای باشد!
دریغا که بعد از ۴۵ سال این مردان،البته هنوز همه هم نه!تازه دریافتند که درک زنان از آزادی برای همه یعنی چه!و زنان ۴۵ سال پیش بدرستی در یافته بودند که؛
خشت اول چون نهد معمار کج
تا ثریا می‌رود،دیوار کج!
از تیر ماه ۵۹ که ورود زنان به ادارات و اماکن دولتی بدون حجاب ممنوع شد،و از سال ۶۲ که حجاب اجباری شد،تا اکنون،این زنان هستند که دارند تاوان بد فهمی! یا بگو خطای بزرگ مردان را با در صحنه ماندن،پس می دهند.😢
“حجاب اجباری در ایران از ۱۸ مرداد ۱۳۶۲ و توسط مجلس شورای اسلامی با تصویب قانون مجازات اسلامی، برای عدم رعایت حجاب در معابر عمومی و تعیین مجازات عملی شد.”
سرنگون باد حکومت اشغالگر جنایتکار.
آزادی ایرانم آرزوست.🌻