یادداشتی از نوید خانجانی از زندان رجائی شهر

جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی - نوید خانجانی، فعال حقوق بشر، حق تحصیل و موسس جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیل، در حال حاضر برای گذراندن دوران محکومیت ۱۲ سال حبس تعزیری خود در زندان رجایی‌شهر به سر می‌برد. نوید خانجانی اسفند ماه سال ۱۳۸۸ در اصفهان بازداشت و اریبهشت سال ۸۹ با قرار وثیقه‌ی از زندان آزاد شد. در بهمن همان سال نیز از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباس به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد. وی در سومین سالگرد بازداشتش در ۱۱ اسفند یادداشتی را از زندان نگاشته است. متن کامل این یادداشت که در اختیار جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی قرار گرفته به شرح زیر است. به عکسی که در تاریخ ۱۲ اسفند ۸۸ و در حالی که مأمورین اطلاعات سپاه مرا به اوین منتقل می‌کنند و من می‌خندم، زل زده‌ام و این شعر شاملو را بارها با خودم زمزمه می‌کنم: " فردا که فرو شدم در خاک خون آلود تب‌دار، تصویر مرا به زیر آرید از دیوار از دیوار خانه‌ام. تصویری کودن را که می‌خندد، در تاریکی‌ها و در شکست‌ها به زنجیرها و به دست‌ها. و بگوئیدش: « تصویر بی شباهت! به چه خندیده‌ای!؟ » و بیاویزیدش دیگربار واژگونه رو به دیوار! " در سه سال پیش یعنی ۱۱ اسفند ۸۸ از سوی اطلاعات سپاه بازداشت و به بند ۲ الف زندان اوین منتقل و پس از آن به ۱۲ سال حبس محکوم شدم. در زندان روزی چند بار اتهاماتم را مرور می کنم و در نهایت باز هم خنده ای که شاید این بار از درد باشد بر لبانم می نشیند. - برای تشکیل گروه دفاع از محرومین از تحصیل، ۵ سال! - برای عضویت در گروه های حقوق بشری، ۵ سال! - تبلیغ علیه نظام، ۱ سال! - نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی، ۱ سال! و پس از آن در آخرین روزهای آزادی کمک به زلزله‌زدگان آذربایجان... نمی‌خواهم صحبتی از فضای حاکم بر بیرون از زندان داشته باشم و تنها این بیت مدام در سرم تکرار می‌شود: « باز ما ماندیم و شهر بی تپش وانچه کفتار است و گرگ و روبه است » نوید خانجانی ۱۱ اسفند ۱۳۹۱ زندان رجائی شهر کرج، سالن ۱۲