Hatef Rahmani
نظرات رسیده
Hatef Rahmani آقای حمیدی گرامی وظیفه هر نیروی سیاسی برای داوری درست دریافت واقعیت های مشخص هر رخ دادی است. آقای تابان براساس آن چه می بیند توضیح داده است
Hatef Rahmani
آقای حمیدی گرامی
وظیفه هر نیروی سیاسی برای داوری درست دریافت واقعیت های مشخص هر رخ دادی است. آقای تابان براساس آن چه می بیند توضیح داده است که دو سوی ماجرا چه خبراست. با تبدیل ایدئولوژیک دیدن به فحش سیاسی واقعیت تغییر نمی کند. آن چه در نوشتار آقای تابان کمتر بدان پرداخته شده است، سازوکار حاکمیت های سرمایه داری در کشورهاست. براساس این سازوکار و با ادعای"حاکمیت دموکراسی" کل روابط به گونه ای چیده می شود که از یک سو استیصال به وجود می آید. استیصالی که در بزنگاه ها عملا همه ارای "ملی" را به کاسه بورژوازی می ریزد، از سوی دیگر دراین دموکراسی عنصر مفقوده ای وجود دارد به نام "حقوق دموکراتیک" این حقوق دموکراتیک لحظه به لحظه تحت نظام سرمایه منکوب می شود و توده ها از ان محروم نگه داشته می شوند. حقوق دموکراتیک شامل تامین نیازهای بنیادی اکثریت مردم یک جامعه است که حداقل فراغت را رایشان فراهم اورد. دسترسی همانندی به نهادهای نظام داشته باشد. برای لقمه ای نان مجبور به تن سپردن به هر ناروایی نشود. حق دفاع جمعی از خود و همکارانش و هم طبقه هایش را داشته باشد وقس علیهذا... اما در این دموکراسی همه چیز به "پول" تعلق دارد. احزاب و سازمان هایی که از این "نعمت الهی" برخوردارنباشند قادر به اقدام نیستند. شاید از همین روست که بسیاری از احزاب ریشه دار و با تاریخ به اینجا رسیده اند که به قول آقای تابان "دستی به سروگوش همین سیستم" بکشند. چون آن استیصال و این عدم برخورداری به سم مهلکی برای مردم و نیروی حیات بخشی برای بقای نظام تبدیل شده است. نهادهای امپریالیستی مانند ناتوجز برآمد اراده حاکمان کشورهای عضو نیستند. لذا برای تضعیف و بی اثر کردن ان ها باید مبارزه در داخل کشورها برای خروج از این نهادها وسازمان ها و ائتلاف ها نهادینه شود. شما بگویید جای شما دراین مبارزه کجاست؟
آقای حمیدی گرامی
وظیفه هر نیروی سیاسی برای داوری درست دریافت واقعیت های مشخص هر رخ دادی است. آقای تابان براساس آن چه می بیند توضیح داده است که دو سوی ماجرا چه خبراست. با تبدیل ایدئولوژیک دیدن به فحش سیاسی واقعیت تغییر نمی کند. آن چه در نوشتار آقای تابان کمتر بدان پرداخته شده است، سازوکار حاکمیت های سرمایه داری در کشورهاست. براساس این سازوکار و با ادعای"حاکمیت دموکراسی" کل روابط به گونه ای چیده می شود که از یک سو استیصال به وجود می آید. استیصالی که در بزنگاه ها عملا همه ارای "ملی" را به کاسه بورژوازی می ریزد، از سوی دیگر دراین دموکراسی عنصر مفقوده ای وجود دارد به نام "حقوق دموکراتیک" این حقوق دموکراتیک لحظه به لحظه تحت نظام سرمایه منکوب می شود و توده ها از ان محروم نگه داشته می شوند. حقوق دموکراتیک شامل تامین نیازهای بنیادی اکثریت مردم یک جامعه است که حداقل فراغت را رایشان فراهم اورد. دسترسی همانندی به نهادهای نظام داشته باشد. برای لقمه ای نان مجبور به تن سپردن به هر ناروایی نشود. حق دفاع جمعی از خود و همکارانش و هم طبقه هایش را داشته باشد وقس علیهذا... اما در این دموکراسی همه چیز به "پول" تعلق دارد. احزاب و سازمان هایی که از این "نعمت الهی" برخوردارنباشند قادر به اقدام نیستند. شاید از همین روست که بسیاری از احزاب ریشه دار و با تاریخ به اینجا رسیده اند که به قول آقای تابان "دستی به سروگوش همین سیستم" بکشند. چون آن استیصال و این عدم برخورداری به سم مهلکی برای مردم و نیروی حیات بخشی برای بقای نظام تبدیل شده است. نهادهای امپریالیستی مانند ناتوجز برآمد اراده حاکمان کشورهای عضو نیستند. لذا برای تضعیف و بی اثر کردن ان ها باید مبارزه در داخل کشورها برای خروج از این نهادها وسازمان ها و ائتلاف ها نهادینه شود. شما بگویید جای شما دراین مبارزه کجاست؟