جایگاه شاهزاده و دیگران

من همیشه مسیح علینژاد را ستوده ام. زن فعالی است و از بسیاری مخالفان و دشمنانش موثرتر عمل کرده. اما باید جایگاه خودش را بداند.  جمعی از جمهوریخواهان حامی شاهزاده که ویدیوی آن را در بخش دیدنی های ایران گلوبال دیدیم جمعی قابل تامل و مشت نمونه خروار هستند. نظیر این گونه جمع ها قبلا هم  در این سالها بارها این جا و آنجا با شاهزاده به صحبت و رایزنی پرداخته اند. همه انسانهایی فرهیخته و دارای جایگاه علمی و اجتماعی هستند.  در ویدیوی مورد بحث، طرز برخورد و احترامی که جمع برای شاهزاده قائل است قابل تامل است و نیز شاهزاده که  بسیار ساده و طبق معمول صمیمی با جمع برخورد می کند. همیشه این گونه بوده است.  اینها را مقایسه کنید با جمعی که اطراف مسیح علینژاد جمع شده اند یا جمع هایی که مسیح در میان شان ظاهر میشود.  جایگاهی که این جمع جمهوریخواهان یا دیگر گروههای حامی شاهزاده برای شاهزاده قائل هستند را جمع حامی مسیح علینژاد برای مسیح علینژاد قائل نیستند. بوضوح مشخص است که جمع حامی شاهزاده را در جایگاه میانجی و رهبر می بیند ولی مسیح چنین جایگاهی ندارد. در میان کسانی که شاهزاده را به میانجیگری یا وکالت یا رهبری بر میگزینند بسیارند ایرانیانی که  امتیازاتی از قبیل دانش یا توان مدیریتی بیشتر  از شاهزاده دارند. اما این امتیازات الزاما جایگاه اجتماعی برای افراد آنچنان که در مورد شاهزاده می بینیم بوجود نمی آورد. این موضوعی است که مسیح علینژاد از درک آن عاجز است. این که شاهزاده در سطح ملی دارای اعتبار است و این جایی است که سایر ایرانیان از جمله مسیح علینژاد از آن برخوردار نیستند. اگر کسی را می شناسید که به اندازه شاهزاده دارای اعتبار و اعتماد است معرفی کنید. اگر کسی هست یک کمپین به من وکالت بدهید راه بیاندازد تا ما هم ببینیم چه تعداد حامی دارد.

مسیح علینژاد ایراد میگیرد که کسی نباید بخاطر آن که پسر فلانی است برای خود حقی بیشتر قائل شود. این به انحراف بردن پاسخ به معضل است. شاهزاده نه بخاطر امتیازاتی که دیگران چه بسا بیشتر از او دارند بلکه صرفا و صرفا به این دلیل که پسر فلانی و نوه فلانکس است این جایگاه را یافته است. اگرنه مقدار تلاش ها و مبارزاتی که شاهزاده کرده است را بسیاری ایرانیان بیش از او کرده اند. مسیح علینژاد باید این درک را داشته باشد که صرف این که جمعی زیر متن منشور مهسا را امضا کرده اند  معنایش این نیست که همه آنها نزد ملت ایران به یک اندازه از اعتبار برخوردارند. شاید یک بار برای همیشه باید خیلی رک و راست گفت که هرکس که برای طرح و نقشه ای با شاهزاده سر یک میز می نشیند چه بخواهد و چه نخواه رهبری شاهزاده را برای مبارزه جمعی پذیرفته است. رهبری هم نه این که شاهزاده طرح و برنامه بنویسد و حامیان گوش به فرمان باشند. چنین نیست. جمع حامی شاهزاده طرح ها و برنامه ها را پیریزی می کنند و شاهزاده پس از مطالعه و مطمئن شدن از بابت این که این راه بنفع مبارزات مردم ایران است زیر طرح را امضا و تایید می کنند. 

 با توجه به تصوری که مسیح علینژاد از مبارزه مشترک دارد شاید بهتر این میبود که در منشور مهسا نیز شاهزاده زیر منشور را امضا نمی کرد و واگذار میکرد به گروههای سیاسی و منفردین و پس از آنکه آنها به یک توافق رسیدند امضای خود را بعنوان تایید پای آن مشنور می گذاشت و امیدوارم برای جلوگیری از هرگونه سوء تفاهم شاهزاده در آینده این مهم را به سیاستمداران و گروههای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی واگذار کند و خود فراجناحی با توجه به استقبال عمومی مهر تایید و امضایش را پای یک منشور یا بیانیه مشترک قرار بدهد.