زندان اوین؛ زندانی مخوف با تاریخچه‌ای خونین
زندان اوین، یکی از مخوف‌ترین زندان‌های ایران است. این زندان در منطقه سعادت‌آباد و محله اوین درکه قرار دارد. محوطه زندان اوین نزدیک به ۴۰ هکتار است که سابقا زمین و خانه سید ضیاالدین طباطبایی نخست وزیر کابینه سیاه است.
ساخت ابتدایی زندان اوین از سال ۱۳۴۰ آغاز و همزمان با جشن‌های ۲۵۰۰ ساله دیکتاتوری شاهنشاهی و افزایش اعتراضات برعلیه شاه پایان یافت. در این زندان بسیاری از مخالفان حکومت پهلوی به طرز وحشیانه‌ای شکنجه شدند. در آن زمان زندان اوین در اذهان مردم شکنجه، قتل و سربه‌نیست شدن را تداعی می‌کرد.
ساختمان اولیه زندان شامل ۲۰ سلول انفرادی و ۲ بند عمومی بود. ظرفیت این زندان ۳۲۰ نفر بود. با بالا گرفتن مبارزه با رژیم پهلوی این زندان کفاف انبوه زندانیان را نمی‌داد و چندین مرتبه به ساختمان‌های این زندان اضافه شد. در ابتدای سال ۵۷ این زندان دارای ۱۰۰ سلول انفرادی و چندین بند عمومی شد.
ظرفیت اسمی این زندان ۱۵۰۰ نفر بود اما بیش از ۳هزار نفر در آن زندانی بودند. شرایط در زندان به مراتب از سایر زندان‌ها سخت‌تر و شکنجه‌های اعمال شده شدید‌تر بود. پس از سرنگونی شاه این زندان ابتدا محل نگهداری و اعدام بسیاری از سران حکومت شاه بود. با بالا گرفتن اعتراضات بر علیه حکومت از سال‌های ۱۳۵۹ به بعد این زندان به محل بازداشت و اعدام جوانان معترض تبدیل شد.
بندهای زندان اوین
بازداشتگاه اوین دارای ۱۲ بند می‌باشد. ساختار بندهای زندان اوین طی زمان تغییر کرده است. همچنین نظارت و اداره برخی از بندهای آن نیز زیر نظر قوه قضاییه نمی‌باشد. سایر ارگان‌ها و نهادهای حکومتی این بندها را تحت نظارت و اداره خود گرفته‌اند.
بندهای ۲۰۹ ، ۲۴۰ و ۲۴۱ دارای سلول‌های انفرادی و چند نفره موسوم به سوئیت می‌باشد که در اختیار وزارت اطلاعات می‌باشد.
بند ۳۵۰ زندان اوين مربوط به زندانيان سياسی بود كه مسئولین زندان اوین و دستگاه قضاییه پس از حمله گارد زندان به این بند در سال ۱۳۹۳ این بند را به حالت نیمه تعطیل درآورده‌اند. آنها تمامي زندانيان سياسی بند ۳۵۰ را به زندان رجایی شهر کرج و يا زندان‌هاي ديگر و ساير بندهاي زندان اوين منتقل كرده‌اند. قوه قضاییه با اين صورت می‌خواست مانع تمركز زندانيان سياسي در اوين شود.
بندهای۷ زندان اوین به زندانیان با جرایم مالی اختصاص دارد. این بند، جمعاً دارای سالن‌هایی با ظرفیت اسمی هریک ۲۰۰ زندانی بوده؛ اما بعضا بیش از ۷۰۰ زندانی در آن جای داده می‌شود.
بند۷، از ۸بخش تشکیل شده و یکی از بندهای بدنام این زندان است. زندانیان این بند، عمدتا با جرایم مالی می‌باشند اما تعدادی از زندانیان سیاسی ـ امنیتی در کنار زندانیان معتاد به مواد مخدر نیز در آنجا نگهداری می‌شوند. این کار برخلاف اصل تفکیک جرائم است. زندانیان این بند در وضعیتی بسیار نامناسب، حبس‌های طولانی مدت خود را می‌گذرانند.
هشت بخش بند هفت زندان اوین شامل:
سالن یک، یا زیرزمین محل نگهداری زندانیان مالی و مواد مخدر است.
سالن ۲، محل نگهداری زندانیان مالی و یا زندانیان خیاط شاغل در زندان است.
سالن ۳، ۴، ۵ و ۶ محل نگهداری زندانیان مالی می‌باشد.
سالن جهاد (معروف به سالن ۱۱) محل نگهداری زندانیان مالی است. قسمتی از این سالن به زندانیانی که در بخش تاسیسات بند ۷ کار می‌کنند اختصاص دارد.
سالن ۱۲ که در زیرزمین است، محل نگهداری زندانیان سیاسی ـ امنیتی و یا زندانیان مالی با اتهام جعل و کلاه‌برداری می‌باشد.
این بندها در حال حاضر در زندان اوین وجود دارند:
بند شماره ۱: به منظور قرنطینه چند روزه زندانیان تازه وارد است. (ظرفیت ۳۰۰ نفر)
بند شماره ۲: مربوط به روحانیان زندانی است که به بند ویژه روحانیت شناخته می‌شود. (ظرفیت ۴۰۰ نفر)
بند شماره ۴: مربوط به زندانیانی است که از سوی دادگاه تعیین تکلیف نشده و یا دارای احکام غیرقطعی می‌باشند. (ظرفیت ۶۰۰ نفر)
بند شماره ۵: که به بند نسوان یا بند زنان زندان اوین شناخته می‌شود.(ظرفیت ۶۰۰ نفر)
بند شماره ۶: محل نگهداری زندانیانی است که در اوین به کارهای خدماتی مشغول هستند. (ظرفیت ۴۰۰ نفر)
بند شماره ۷ و ۸: بند عمومی و ویژه محکومین با حکم قطعی است (ظرفیت ۱۰۰۰ نفر)
بند ۲۴۰: ویژه حفاظت اطلاعات زندان اوین است و برای نگهداری زندانیانی است که نظم زندان را بهم زده‌اند.
بند ۲۴۱: ویژه متهمانی است که از سوی حفاظت اطلاعات قوه قضاییه بازداشت شده‌اند.
بند ۲۰۹: ویژه متهمانی است که از سوی وزارت اطلاعات بازداشت شده‌اند.
بند دو الف: ویژه متهمانی که از سوی سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شده‌اند. در این بند رفت و آمد و حضور زندانیان خارج از سلول‌ها فقط با داشتن چشم‌بند مجاز است.
بند ۳۵۰ : این بند پیش از این ویژه زندانیان سیاسی بود. در حال حاضر این بند وجود ندارد و تمامي زندانيان سياسي اين بند به گوهردشت و يا زندان‌هاي ديگر و یا به ساير بندهاي زندان اوين منتقل شده‌اند.
بازداشتگاه ۶۶ سپاه یا بند ۳۲۵ اوین، متعلق به سپاه پاسداران است اما در داخل زندان اوین قرار دارد. در سال ۸۸ از این بازداشتگاه برای بازجویی بازداشت‌شدگان معترض استفاده می‌شد.
بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰، انفرادی و سوئیت‌های وزارت اطلاعات می‌باشد. این بندها دارای سلول‌های انفرادی و چند نفره (موسوم به سوئیت) می‌باشد. فقط بازجویان و شکنجه‌گران وزارت اطلاعات اجازه حضور در این بندها را دارند.
بخشی از این مجموعه شامل بند ۲الف در اختیار سازمان اطلاعات و سپاه پاسداران می‌باشد.
رفت و آمد زندانیان سیاسی به خارج از سلول‌ها برای بازجویی، شکنجه و حتی ملاقات فقط با داشتن چشم‌بند ممکن است.
متهمین به جرایم امنیتی و سیاسی در سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات را به این دو بند می‌آورند. زندانیان یاد شده در هیچ یک از آمارهای رسمی و دفاتر علنی زندان‌های حکومتی ثبت نیستند. به عبارتی آنها وجود خارجی و هویت ندارند و دست شکنجه‌گران و جلادان برای سربه نیست کردن زندانیان کاملاً باز است.
در این ۲بند تمام مامورین دارای عضویت ۲گانه هستند. آنها هم در سپاه پاسداران و هم در وزارت اطلاعات کار می‌کنند. شکنجه‌گران تحت عنوان بازجو در بازداشتگاه‌های ۲۰۹ و ۲الف و بازداشتگاه امنیتی در زندان رجایی شهر کرج و زندان‌های معروف به ۶۶ سپاه و ۵۹ سپاه به جنایت و وحشیگری خود بدون کوچک‌ترین مانعی ادامه می‌دهند.
بند ۲۰۹ زندان اوین
بخش امنیتی و سری در زندان اوین، بند ۲۰۹ است که افراد زیر شکنجه در آنجا نگهداری می‌شوند. این بند از ساختمان‌های ساخته شده در دوران قبل از انقلاب ضدسلطنتی است. در قسمت پشت، بهداری زندان اوین و جنب آشپزخانه و بند زنان قرار دارد و از بندهای موسوم به «آموزشگاه» قابل رویت است. در قسمت رو به روی آن، قسمت «نانوایی» زندان اوین واقع شده است.
بند ۲۰۹ دو بند زنان و مردان دارد.
این مجموعه ساختمانی ۲طبقه با آجرهای قرمز فشاری است که کانال‌های پوشیده شده از پشم شیشه و فویل آلومینیومی آن را از سایر ساختمان‌ها مجزا می‌سازند. این مجموعه دارای ۲درب ورودی در قسمت جلو می‌باشد. درب کوچک‌تر که دارای آیفون و سیستم مداربسته تصویری است، مربوط به ورود متهمین، و درب دیگر محل ورود پرسنل اجرایی و عملیاتی مجموعه است.
بیشتر طبقه اول نیز محل استقرار کارمندان و بازجوهای این نهاد است.
طبقه دوم بند ۲۰۹ یازده راهرو و هر راهرو شامل ۱۰سلول انفرادی است. این بند در مجموع نزدیک به ۱۲۰سلول را شامل می‌شود.
سلول‌ها انفرادی داری روشویی و توالت هستند. در این سلول‌ها به خاطر تراکم زندانی تا بیش از ۱۰نفر نیز نگهداری می‌شوند. در راهرو عمود بر این ردیف‌ها اتاق‌های بازجویی قرار دارند.
بند ۲۰۹ زندان اوین، داراي يك زيرزمين است، كه براي شكنجه و بازجويي از آن استفاده می‌شود. اتاق‌هاي بازجويي نيز در قسمت ديگر از بند ۲۰۹ قرار دارند.
همان طور که فوقا اشاره شد، اتاق شکنجه این بند در زیر زمین آن واقع شده و برای انواع شکنجه‌های قرون‌وسطایی مجهز شده است. (از آپولو تا تخت‌های مشبک برای زدن کابل و میله‌های سقفی برای آویختن زندانیان از پا یا به صورت قپانی از پشت).
هیچ شخصی غیر از پرسنل و متهمین، حتی مقامات بالای نظام هم حق ورود به محدوده بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات را ندارند. بیشتر مسئولین امور زندانیان بالای ۵۵سال سن دارند و با هم نسبت‌های فامیلی دارند. آنها برای جایگزینی خودشان، پسران ۲۰سال به بالای خود را در کنار خویش آموزش می‌دهند.
بند ۲۴۰ زندان اوین
بند ۲۴۰ زندان اوین، دارای چندین طبقه است. هر طبقه هم راهرویی طولانی دارد که شامل چندین سلول در طرفین می‌باشد. درب هر سلول دارای دریچه کوچکی مانند درب صندوق پست است. هر سلول تقریبا ۸ مترمربع است و درون هر سلول دستشویی؛ کاسه توالت و دوش آب بوسیله یک پرده از اتاق سلول جدا شده‌است.
هر سلول پنجره‌هایی نیز دارد که با در نظر گرفتن دزدگیرهای آن، زندانی چاره‌ای جز دیدن آسمان ندارد. روی دیوارهای هر بند دست نوشته‌هایی از زندانیان پیشین به چشم می‌خورد. شعر، تاریخ ورود و خروج، علت دستگیری زندانی؛ هویت زندانی؛ دلتنگی‌های زندانی و ظلم‌هایی که به آنها شده بر روی دیوار باقی مانده است.
اگر چه این سلول‌ها برای یک زندانی طراحی شده اما به علت‌های مختلف، همواره بیش از ظرفیت؛ از آن استفاده شده که گاهی به ۶ الی ۷ نفر در یک سلول می‌رسد.
گزارشی از درون زندان اوین
گزارشی از درون زندان اوین که در آبان ماه ۱۴۰۰ منتشر شده آمده است:
مدیریت زندان اوین:
رئیس بند ۴ زندان اوین سرهنگ محمودی است. وی نسبت به زندانیان سیاسی هیستریک است وی در مقابل اعتراض زندانیان سیاسی به قطع ملاقات گفته بود: «ملاقات با خانواده حق زندانی نیست و امتیازی است که من به دلخواه خودم به شما می‌دهم.»
مدیر داخلی اوین فردی بنام «یوسفی» است و اعتراضات غذا و مشکلات بهداشتی و نظافتی به وی گفته می‌شود.
اسامی سر‌شیفت‌های عبارتند از «امراللهی» ، «شهاب کریمی» و «سحری». امراللهی، بیش‌ترین ضدیت را با زندانیان سیاسی دارد.
رئیس اندرزگاه در حال حاضر «شیخ نواز» نام دارد و پیش از او میثم باقری بود. یکی از افسرهای جانشین فردی است به نام «کاشانی».
مسئول عقیدتی – سیاسی کل اوین و اندرزگاه ۸ آخوندی به نام «سرلک» است.
در یک سال اخیر ۲ مرتبه گارد ضدشورش به درون اندرزگاه ۸ حمله کرده و تمام اندرزگاه و هر ۴ سالن را بازرسی کرده‌اند آنها محل‌های بخصوص درزها را گشتند. در این بازرسی با سالن‌های ۸ و ۹ و ۱۰ کار زیادی نداشتند و بیشتر روی سالن ۷ متمرکز بودند. نتیجه بازرسی، پیدا کردن موبایل و هندزفری بود.
سالن‌های تو در تو و ارتفاع کوتاه سقف‌ها و اتاق‌های کوچک ۱۸ متری که در آن ۲۰ نفر بصورت ۲۴ ساعته در کنار هم هستند، شرایط را برای زندانیانی که حکم قطعی خود را سپری می‌کنند، بسیار سخت و غیرقابل تحمل می‌کند.
محل بازجویی و اعتراف‌گیری در زندان اوین:
در سمت چپ حیاط یک درب، مانند درب زندان قرار دارد. از این درب وارد ساختمانی که دارای اتاق‌های متعدد است می‌شوید. اینجا محلی است که کلیه بازجویی‌های زندانیان برای اعتراف‌گیری در آن صورت می‌گیرد. زندانیان به هنگام ورود به این محل چشم‌بند دارند
صندلی که زندانی باید بر روی آن بنشیند را در کنج اتاق روبروی دیوار می‌گذارند و سپس یک یا چند نفر از زندانی بازجویی می‌کنند.
تمام اتاق‌ها و راهروهای این محل مجهز به دوربین مدار بسته است.
وعده‌های غذایی:
جیره صبحانه معمولا شب‌ها بین ساعت ۹۰۰ تا ۹۳۰ توسط مسئول خدمات توزیع می‌شود. (مسئول خدمات از بین محکومین مالی انتخاب می‌شود)
ناهار بین ۱۲:۳۰ تا ۲ وارد سالن می‌شود و صفر تا صد این کارها تماما به عهده خود زندانیان است. کیفیت غذا اصلا خوب نیست.
هر سالن یک سر ناظر برای روز و یک سر ناظر شب دارد. این افراد از میان محکومین مالی انتخاب می‌شوند. این مسئولیت به عمد به زندانیان سیاسی داده نمی‌شود.
بهداری زندان اوین:
اخیرا تمامی پرسنل بهداری عوض شده‌اند. هیچ دارویی به راحتی در اختیار زندانیان قرار نمی‌گیرد. از زمانی که بهنام محجوبی به صورت مشکوکی جان خود را از دست داد، کلید کل داروها دست سرشیفت روز است. پزشکان فقط برای بیماران اعصاب و روان وارد بهداری می‌شوند و به بیماران کیلویی دارو می‌دهند.
رئیس اداره بهداری اوین فردی به نام دکتر موحدی است.
مواد مخدر در زندان اوین:
در مورد استعمال مواد مخدر در اوین همه نوع جنسی در دسترس زندانیان است. در حال حاضر قرص ترک اعتیاد و نشئه کننده B2 به وفور یافت می‌شود. در اندرزگاه ۸ شیشه و مواد مخدر وجود دارد. کلونازپام ۲ و دیازپام را مثل نقل و نبات در اختیار زندانیان قرار می‌دهند. تهیه این قرص‌ها ساده است. کافی است زندانی بگوید ناراحتی اعصاب و نیاز به دکتر دارم، در این صورت این قرص‌ها به سرعت در اختیار وی قرار می‌گیرد و تا آخر حبس به او گفته می‌شود هر چقدر دلت می‌خواهد بخور
روزانه بین ۴ تا ۵ لیتر متادون بین معتادین در هر اندرزگاه پخش می‌شود. هفته‌ای یک یا دو مورد اوردز یا خودکشی، وجود دارد.
وضعیت بهداشت در زندان اوین:
تمام اتاق‌های سالن‌ها پر از ساس است که زندانیان به شدت از آن رنج می‌برند. این مشکل، بارها به مسئولین و حفاظت و رئیس زندان، بازرسان و حتی رئیس زندان‌های ایران یعنی حاجی محمدی اطلاع داده شده و زندانیان اعتراض کرده‌اند ولی هیچکس اهمیتی نداده و رسیدگی نمی‌کند.
سالن‌ها هر روز در ۳شیفت صبح و ظهر و عصر نظافت می‌شود و از ساعت ۱۰ تا ۱۰ و نیم شب تمام سرویس‌ها، حمام و چراغخانه شسته می‌شود و تا اذان صبح هیچ کس حق استحمام ندارد.
هر سالن ۵کابین برای استحمام دارد. یک سرویس دستشویی ۶کابینه با ۳روشویی وجود دارد. کیفیت مواد شوینده بهداشتی برای شستن دست‌ها بسیار پایین است.
جیره ماهیانه مواد بهداشتی برای هر زندانی یک شامپو خمره ای داروگر و یک بسته تاید با نام عاج است که اصلا عمومیت مصرف ندارد و یک تیغ برای نظافت و اصلاح هم به زندانی می‌دهند. مصرف اضافه‌تر مواد بهداشتی باید با هزینه خود زندانی تهیه و خریداری شود.
فروشگاه زندان:
همه اجناس در بوفه‌های فروشگاه زندان گران‌تر از حد معمول به فروش می‌رسد. بی‌کیفیت‌ترین محصولات ایران در فروشگاه زندان به زندانیان فروخته می‌شود.
آمارگیری زندانیان در زندان اوین:
در اوین در هر ۲۴ ساعت، ۲بار آمارگیری انجام می‌شود. یک بار قبل از ساعت ۸ صبح و یک بار قبل از ساعت ۷.۵ شب.
از ساعت ۱۰ شب هیچ رفت و آمدی بین سالن‌ها انجام نمی‌شود و همه زندانیان باید در سالن‌های خودشان باشند. هواخوری راس ساعت ۷ بسته می‌شود و زنگ تخلیه را ۳ بار به صدا در می‌آورند. این بدان معنی است که زندانیان باید جهت آمارگیری به سالن‌های خود بروند.
۲الف:
ابتدای ورودی درب اصلی اوین مسافت ۲۰۰ متر دو مسیر جداگانه است، یک مسیر سمت چپ که به سوی اندرزگاه می‌رود و یک مسیر انحرافی در سمت راست دارد که برای آن، دو درب کار گذاشته شده و رفت و آمد به این محل، حتی برای عوامل زندان هم وجود ندارد.
اینجا، همان دو الف است که بیشتر زندانیانی که اطلاعات سپاه دستگیر می‌کند، در انفرادی‌های آن نگهداری می‌شوند.
فعالین محیط زیست، فعالین مدنی و حتی عده‌ای که تحت عنوان داعشی دستگیر شده‌اند در دو الف محبوس هستند. این محل تحت شدیدترین تدابیر امنیتی است و رفت و آمد به آن قوانین خاصی دارد.
دو الف، سه درب ورودی دارد که هر سه امنیتی هستند.
-درب اول ماشین رو و ورودی افراد جدید با ماشین‌های شخصی
-درب دوم امنیت بازرس ویژه افراد شاغل و مسئولین و تحویل متهمان به قرنطینه اندرزگاه ۱
-درب سوم ورود به سالن‌های سوییت و انفرادی
دو الف شامل ۴سوییت است که حدودا ۲۰ نفر داخل آنها هستند. دستشویی و حمام هم در اتاق است و دستشویی هم بسته نیست.
این محل به شدت حفاظت شده، دو حیاط جداگانه دارد. یک حیاط در سمت چپ برای دزدان و عوامل وابسته به حکومت مثل رحیم مشایی و بقایی است و حیاط سمت راست برای زندانیان سیاسی و امنیتی عمومی استفاده می‌شود.
ساعت ۱۰:۳۰ شب خاموشی است.
روزانه دو تا نیم ساعت فقط هواخوری با چشم بند دارد.
اندرزگاه ۴:
اندرزگاه شماره ۴؛ قرنطینه سالن ۲ می‌باشد. این اندرزگاه،۴ سالن دارد: سالن ۱ که به زندانیان امنیتی اختصاص دارد. سالن ۲ با ۶ اتاق محل قرنطینه می‌باشد. در سالن‌های ۳ و ۴ محکومین مالی و امنیتی بلاتکلیف نگهداری می‌شوند. کلیه فعالین محیط زیست در بند ۴ می‌باشند.
بند ۲۰۹ امنیتی‌ترین بخش زندان اوین است اما به نظر می‌رسد سالن ۲الف از ۲۰۹ نیز شرایط سخت‌تری از نظر امنیتی دارد.
برای این‌که ماموران با روحیات زندانیان جوان آشنا باشند و بدانند با آنها چه برخوردی کنند، بیشتر ماموران از جوانان بین ۲۵ تا ۴۰ سال انتخاب می‌شوند.
اندرزگاه ۷:
در اندرزگاه۷ اوین بیشتر بزهکاران و دزدهای تازه‌کار و اشرار سرقتی زندانی هستند. زندانیان خاص امنیتی را به ندرت به این بند منتقل می‌کنند.
هادی رضوی داماد شریعتمداری در کنار محسن هاشمی رفسنجانی در یک اتاق و سوئیت با یکدیگر مشغول گذراندن دوران «حبس»! هستند.
اندرزگاه ۸:
اندرزگاه ۸ اوین دارای چهار سالن با شماره‌های ۷ و ۸ و ۹ و ۱۰ است و بیشتر اتباع در سالن ۸ نگهداری می‌شوند. در سالن ۹ زندانیانی که به آنها «شورشی» و یا «کفی خیابانی و یا رسانه‌ای» گفته می‌شود، محبوس هستند.
هر سالن تقریبا ظرفیت ۴۰۰ نفر با کف خواب‌ها دارد. در سال ۱۳۹۹ اسفند ماه تمام تخت‌ها شماره‌گذاری شده است. هر سالن دارای چراغخانه، سرویس‌های بهداشتی و حمام جداگانه است که توسط یک وکیل بند و سرناظر اداره می‌شود.
در اندرزگاه ۸ هر شیفت ۳ افسر نگهبان و ۱ سرافسر نگهبان دارد.
زندانیان خارجی:
در اندرزگاه ۸ دو زندانی سوئدی هستند. نام یکی از آنها کوین است که مواد مخدر می‌فروشد!
یک زندانی فرانسوی، دو زندانی آفریقایی و دو زندانی ترک ترکیه و یک ترک آذربایجانی، یک زندانی هلندی به نام مستعار کسری، یک زندانی روس، یک زندانی ارمنی، ۵ تبعه عراق و ۳ تبعه از کردستان عراق نیز در این زندان محبوس هستند.
همچنین یک نفر از قطر بخاطر تنبیه به اندرزگاه ۷ منتقل شده است.
اعزام زندانیان سیاسی به خارج از زندان:
اعزام زندانیان سیاسی به خارج از زندان جهت رفتن به بیمارستان و درمان توسط ناظر زندان یعنی وزیری و محمدی و با دستور ضابط و رئیس اجرای احکام، آنهم تحت تدابیر شدید امنیتی با دست‌بند و تحت‌الحفظ اجرا می‌شود.
برای خارج کردن زندانیان ۱۰ الی ۱۵ نفر به عنوان پاسیار کار می‌کنند.
پاسیار یعنی کسی که برای خروج محکومین به خارج از زندان همراه زندانی به عنوان تحت‌الحفظ می‌رود.
خودروهای اوین:
اکثر ماشین‌های خروجی اوین برای محکومین شخصی یا ون تاکسی هستند که بیشتر در خط ونک – شهران هم مسافرکشی می‌کنند. حدودا ۱۵ماشین که ۵ دستگاه ون و ۱۰ تاکسی هر روز متناسب با شرایط خروج، در محل حاضر می‌شوند.
شارژ تلفن:
در هر سالن دستگاه شارژ کارت تلفن موجود است و هزینه آن توسط خود زندانی تامین می‌شود. حداکثر کارت شارژ ۲۰۰ هزار تومان است و بیشتر از این اجازه شارژ داده نمی‌شود.
انفرادی:
انفرادی عمومی شامل دو طبقه و یک راهرو با ۳۰ پله است که هر طبقه ۹ اتاق انفرادی دارد و اتاق‌ها با عرض ۱متر و ۵۰ طول و ۲ متر و ۵۰ هستند و لامپ‌های آنها ۲۴ ساعته روشن است.
ملاقات در اوین:
روز ملاقات هر اندرزگاه متفاوت است. یک مسیر بسیار پیچ در پیچ و سربسته و حفاظت شده است و انتهای آن به سالن ملاقات می‌رسد.
سالن ملاقات دو سالن با ۴۰ کابین است و هر کابین هم با شیشه دو جداره ساخته شده است.
مسئولین سالن گاها از افسر نگهبان‌های اوین بصورت چرخشی هستند.
در سالن ملاقات یک دستشویی با ۸ کابین و صندلی‌های انتظار وجود دارد که پس از پایان ملاقات کلیه زندانیان در آنجا جمع می‌شوند و حضور و غیاب می‌شوند و دوباره باید این مسیر را بر‌گردند. در مسیر برگشت زندانی باید چیزی حدود ۳۵۷ پله را طی کند. این پله‌ها تماما آهنی است و حرکت را بسیار دشوار می‌کند.
بند ۸ زندان اوین؛ شکنجه گاه زندانیان سیاسی، هتل اختلاس‌چی‌ها!
فساد، رشوه خواری، انتقال فروشندگان مواد مخدر به بند ۸ زندان اوین، بند زندانیان سیاسی
کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام ۱۰ مرداد ۱۴۰۱ نوشت:
بر اساس گزارشی از وضعیت زندانیان سیاسی در بند ۸ زندان اوین که اخیرا به دست‌مان رسیده است، مقامات فاسد زندان اوین با رشوه‌خواری، انتقال زندانیان فروشنده موادمخدر و شرارتی به داخل سالن‌ها، تبعید و پرونده‌سازی بر علیه زندانیان سیاسی معترض، باعث ایجاد شرایطی سخت و اسفناک برای زندانیان سیاسی در بند ۸ این زندان شده‌اند.
در این گزارش آمده است:
بند ۸ زندان اوین از ساختمان ۴ طبقه‌ای تشکیل شده که از حداقل استانداردهای لازم برای یک بند عمومی و یک زندان برخوردار نیست.
این ساختمان در کنار بند ۷ زندان اوین (آموزشگاه قدیم) و بندهای مخوف ۲۴۰ و ۲۴۱ که بندهای انفرادی وزارت اطلاعات و حفاظت قوه قضاییه و سلول‌های انفرادی تنبیهی زندان اوین می‌باشد، قرار گرفته است.
در دهه‌های پیشین از این ساختمان بعنوان بخش اداری آموزشگاه و بندهای ۲۴۰ و ۲۴۱ استفاده می‌شد. لذا فیزیک ساختمان این بند که متشکل از اتاق‌های کوچک با سقف‌های کوتاه و تهویه نامناسب می‌باشد، به هیج عنوان پاسخگوی تعداد زیاد زندانیان نیست. بند ۸ از ۴ طبقه تشکیل شده که تحت عنوان سالن‌های ۷، ۸، ۹ و ۱۰ شناخته می‌شود.
سالن ۷ متشکل از ۹ اتاق است که در اصطلاح سالن کارگری نام دارد و زندانیان مالی که در سراجی و نجاری زندان با حقوق‌های ناچیز مشغول به کار هستند، در آن در حال گذراندن حبس می‌باشند.
برخی زندانیان حکومتی مثل علیرضا عباس‌زاده (مامور وزارت اطلاعات و از عاملان دستگیری روح الله زم) و حسین میرکاظمی معروف به حسن رعیت از عاملان اطلاعات سپاه و کشتار مردم در اعتراضات سراسری سال‌های ۸۸ و ۸۹ و همچنین رضا رستمی و پیمان غلامی از عاملان ضرب و شتم و درگیری با زندانیان سیاسی بند ۸، از مخبرهای وزارت اطلاعات در زندان نیز با امکانات فوق العاده و اتاق‌های لاکچری در همین بند هستند.
زندانیان اختلاس‌گر حکومتی در نقش شکنجه‌گر عمل می‌کنند تا امتیاز بگیرند. حکومت از قصد زندانیان سیاسی را در کنار اینها محبوس می‌کند تا این افراد به عنوان مبصر و آزارگر، مجانی کار کنند. این زندانیان ملیاردها پول مردم را چپاول کرده و حالا در زندان عکس قاسم سلیمانی را به دیوار زده و برعلیه زندانیان سیاسی گزارش می‌دهند.
سالن ۸ این بند با ۱۱ اتاق معروف به سالن اتباع می‌باشد که زندانیان اتباع کشورهای خارجی مثل سریلانکا، هندوستان، هلند، سوئد، نیجریه، کلمبیا، عراق، لهستان، بنگلادش، افغانستان، ترکیه، جمهوری آذربایجان، فرانسه و …. به همراه تعدادی از زندانیان سیاسی و مالی در این سالن در حال گذراندن حبس می‌باشند.
سالن‌های ۹ و ۱۰ نیز با ۱۱ اتاق به زندانیان سیاسی و مالی اختصاص دارد که متاسفانه علیرغم پیگیری‌های متعدد زندانیان سیاسی و در تناقض کامل با قوانین مصرح آئین دادرسی و آئین نامه سازمان زندان‌ها، بدون رعایت اصل تفکیک جرائم، با وجود مشکلات زیاد در کنار یکدیگر در حال تحمل حبس هستند.
رئیس بند ۸ شکنجه،گری بنام محمودی و معاون وی یک فرد فاسد بنام زمانی است. شماره حساب‌های آنها و اطرافیان‌شان به راحتی در میان زندانیان مالی حکومتی دست به دست می‌شود. زندانیان مالی متمول برای گرفتن امکانات بهتر از زندان یا اتاق‌های ویژه کم جمعیت و لاکچری، باج‌های کلان به رئیس بند محمودی، معاون بند زمانی، رابط حفاظت زندان در بند ۸ مرادی و حتی رئیس زندان علی هاشمی می‌پردازند.
یکی از نمونه‌های اخیر این امر اختصاص دادن یک اتاق ویژه در سالن۷ به مهرداد رستمی از غارتگران حقوق کارگران هفت تپه در ازای چند صد میلیون تومان بود. این اتاق از دو ماه پیش از انتقال نامبرده به بند ۸، توسط زندانیان بند کارگری مرمت، تمیز، نقاشی و سمپاشی شد. همچنین تمام زندانیان محبوس در این اتاق تخلیه شده و مدت‌ها در حسینیه سالن ۷ کف خواب بودند تا به مرور به اتاق‌های دیگر منتقل شدند.
همه این اقدامات به این جهت صورت گرفت که مهرداد رستمی در آسایش کامل با دو زندانی دیگر که در ازای یک تا ۲ میلیون تومان در ماه از سر احتیاج کارهای آشپزی و نظافت اتاق و شستشوی لباس‌های وی را انجام می‌دهند، در اتاقی که ظرفیت ۸ نفر را دارد، سه نفره، به شکل لاکچری تحمل حبس نمایند.
این در حالیست که به دستور علی هاشمی رئیس جنایتکار و فاسد زندان اوین روز به روز به جمعیت بند ۸ افزوده شده و زندانیان شرارتی و فروشندگان مواد مخدر به این بند منتقل می‌شوند. علی هاشمی افزایش جمعیت و ورود زندانیان شرارتی و فروشندگان مواد مخدر را عاملی برای اعمال فشار بیشتر به زندانیان سیاسی قرار داده است.
علی هاشمی بارها زندانیان سیاسی را با هتاکی به پرونده سازی‌های جدید، تنبیه فیزیکی، تبعید به زندان‌های دیگر و فرستادن به سلول‌های انفرادی تهدید کرده و با اجیر کردن زندانیان خودفروخته و آدم‌فروش پیوسته در حال پرونده سازی برای پوشاندن مفاسد خویش است.
از جمله این فشارها می‌توان به اعلام شکایت زندان به مراجع قضایی بر علیه زندانیان سیاسی پیمان پورداد، مجتبی نائری، محمدعلی محمودی، حمید کاشانی، خسرو صادقی بروجنی، محمد ابوالحسنی اشاره نمود.
همچنین می‌توان به تبعید شماری از زندانیان سیاسی......https://iranhrs.org/
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید