در زندان بندر عباس تهیه مواد مخدر به مراتب آسان تر از تهیه مواد غذایی میباش

زندان مرکزی بندرعباس که تا تنگه استراتژیک هرمز و آب های نیلگون خلیج فارس کمتر از چند کیلومتر فاصله دارد. و یکی از زندانهای بزرگ ایران بشمار میرود که در این زندان تهیه مواد مخدر بمراتب آسانتر از تهیه مواد غذایی و میوه جات می باشد.
زندان فوق امنیتی بندرعباس که از آن به عنوان تبعیدگاهی مخوف برای زندانیان غیر بومی استفاده می شود به علت دربسته بودن تمامی بندهای آن امکان برقراری هیچ گونه ارتباط حضوری یا تلفنی و بده بستانهای رایج بین زندانیانی که خانوادگی و یا هم جرم هستند وجود ندارد . این حقیقت تلخ که زندانیان غیربومی هم از سوی زندانیان بومی و هم از سوی مسئولان زندان که اکثرا بومی هستند شدیدا مورد تهدید و تحقیر قرار می گیرند از یک طرف موجب افزایش مشکلات روحی روانی آنها می شود و از طرف دیگر فشارهای ناشی از بی خبری آنان از احوال همدیگر نیز مشکلات طاقت فرسای زندانیان تبعیدی را دوچندان می نماید .
در این زندان توزیع مواد مخدر که در حقیقت دقیقا برای جلوگیری از ورود و توزیع آن خارج از کانالهای رایج مآموران گرفته شود تا بدین وسیله مافیای زندان بتوانند از یک سو درآمد خود از محل وارد ات و فروش مواد مخدر را هر چه بیشتر ترغیب کرده و به حداکثر موجود برسانند و از سوی دیگر مسئولان بندهای مختلف در رقابتهای زیاده طلبانه خود نتوانند مشتریان همدیگر را بقاپند.
زندانیان این زندان می گویند که در این زندان همواره تهیه مواد مخدر آسانتر از تهیه مواد غذایی هستش و فروشگاه زندان اجناس تاریخ گذشته و فاسد را آنهم چند برابر قیمت واقعی بفروش میرساند با اینکه بارها اعتراض شده ولی هرگز نظارتی صورت نمگیرد.
این گزارش می افزاید که زندانیان سیاسی در این زندان در میان زندانیان دارای رفتارهای پرخطر از جمله قاتلین یا سارقین مسلح و یا اراذل و اوباش و متعادین تزریقی نگهداری می شوند.
از طرفی دیگر یک گزارش پژوهشی دولتی نشان می دهد که 37 درصد زندانیان گفته اند که به خاطر تهیه مخارج روزمره در زندان مجبور به توزیع مواد مخدر در زندان شده اند و 23 درصد هم پاسخ داده اند که به خاطر نیاز مالی خانواده مجبور به توزیع و یا فروش مواد مخدر در زندان هستند و 40 درصد هم برای تامین مواد مصرفی خود مجبور به فروش یا توزیع مواد مخدر در زندان هستند. 
اما آنچه برای همه زندانیان و فعالان حقوق بشری مهم و معلوم میباشد که نهادهای امینتی و سازمان زندانهای ایران در این باره همواره یا همکار آنها در پخش مواد مخدر بوده و یا در این مورد سهل انگاری می کنند.