نامه ی سرگشاده ی بهمن قبادی به حسن روحانی درباره ی اعدام ها در ایران

"از شما می خواهم که هر چه زودتر دستور توقف اعدام ها را صادر کنید و امکان دادرسی عادلانه را برای تمامی زندانیان سیاسی فراهم کنید. با سرکوب و خشونت و اعدام، فردایی مبهم و خطرناک برای ایران رقم نزنید؛ وگرنه جنبشی که در کوچه پس کوچه های شهرهای کردستان و دیگر شهرهای ایران در حال شکل گیری است دوباره سر از خاکستر بیرون خواهد آورد و ضربه ای مهلک بر پیکره ی حکومتِ تاریکتان خواهد زد."

*******

آقای روحانی! هنوز پوسترهای تبلیغاتی انتخاباتتان روی دیوارهای شهر در باد می رقصیدند که خبر اعدام های جوانان بیگناهِ این مرز و بوم لبخند شادی و پیروزی را بر لبان مردم خشکاند و امید آنان به وعده های شما را به ناامیدی بدل کرد. اعدام های اخیر در ایران و بخصوص کردستان چون بختکی بر سینه های داغدیده ی مردم آوار شده و زخم های کهنه ی سال های شکنجه و اعدام دوباره سر باز کرده است. همین دیروز بود که آرزوی زندان هایی خالی از زندانی کردید، اما انگار روند این خالی سازی نه بر مسیر آزادی که به زیر چوب های دار ختم می شد، تا حرف دیروزی ترتان از کم کردن فاصله ها و از بین بردن فضای امنیتی در کشور، همان گفتار میان تهی تبلیغات همیشه رایج امثالهمی باشد که امیدها و آروزهای مردمان زخم دیده ایران را به بازی می گیرند، وگرنه رای آنها به گفته ی خود شما؛ آری گفتن به اعتدال و عقلانیتی بود که در سایه ی آن شاهد آرام بخشیدن اوضاع نابسامان و تحت تاثیر قرار دادن سیر امور به نحوی سازنده و مثبت باشند. از شما می خواهم که هر چه زودتر دستور توقف اعدام ها را صادر کنید و امکان دادرسی عادلانه را برای تمامی زندانیان سیاسی فراهم کنید. با سرکوب و خشونت و اعدام، فردایی مبهم و خطرناک برای ایران رقم نزنید؛ وگرنه جنبشی که در کوچه پس کوچه های شهرهای کردستان و دیگر شهرهای ایران در حال شکل گیری است دوباره سر از خاکستر بیرون خواهد آورد و ضربه ای مهلک بر پیکره ی حکومتِ تاریکتان خواهد زد. بهمن قبادی ۱۷ ابان ۱۳۹۲ -