رفتن به محتوای اصلی

در خیابانهای سوریه نیروهای سرکوبگر بشار اسد با باتوم به جان مردم افتاده وآنها را طوری می زنند که ایستادن یادشان رود ، باز یاد سرکوب بعد انتخابات خرداد88 افتادم که برادران یگان ویژه ، لباس شخصی ها ونیروی انتظامی برای نظم و امنیت کشور که به لرزه درآمده بود ، با باتوم اغتشاشگران را چنان نوازش میکردند که به کمک آمبولانس از روی زمین جمع می شدند .
دوازده سال پیش در این روز با حمله لباس شخصی ها و نيروهای انتظامی به خوابگاه های دانشجويان و مراکز آموزش عالی، فاجعه ای خونين در دانشگاه تهران رخ داد. علاوه بر ضرب و شتم دانشجويان و سوختن و ويران کردن بسياری از خوابگاه های دانشجويی، عزت ابراهیم نژاد کشته شد. در طول این تظاهرات دانشجویان خواستار آزادی مطبوعات، آزادی بیان، آزادی تجمعات، آزادی تشکیل سندیکاها و احزاب غیر دولتی و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی شدند. دوازده سال پس از این قیام دانشجوئی، این مبارزات همچنان ادامه دارد.
لازمه مشارکت سیاسی، دانش سیاسی است که خود در بستر آگاهی از منافع انسانی و شناخت انسان و به دنبال شناخت درست و دقیق افراد از نیازهای اجتماعی، در جهت ارتقاء و بهبود جامعه، با دخالت و اظهار نظر مستمر در مناظرات سیاسی و نه دنباله روی از ایدئولوژی حاکم، صورت می پذیرد.
طرح آپارتاید جنسی، در جمهوری اسلامی امر تازه ای نیست. دیدگاه ضد زن در جمهوری اسلامی، امری ایدئولوژیک است نه سیاسی. جوهر تفکر مذهبی اسلامی، جوهری است که زن را ناقص الخلقه، و صغیر می پندارد. باز طرح تفکیک جنسیتی با شدت و حدت بیشتری دنبال می شود. اکنون طرح مجدد و اجرای شدیدتر آن، در چهارچوب درگیری های جناح های حکومتی به جریان افتاده است.
این درحالیست که آژانس خبری مسیحیان ایران «محبت نیوز» اطلاعاتی در مورد تعدادی از دیپلمات ها و اعضای خانواده سفارتخانه های جمهوری اسلامی در خارج از کشور دارد که یا خود و یا برخی از اعضای خانواده آنها با وجود کنترل و نظارت شدید، در قلبهای خود به آئین مسیحیت گرویدند که بنا به دلایل امنیتی و حفظ حقوق آنان همین میزان توضیح کافی است.
اسلام در سرزمین ما جز بندگی و نفرت و عقب ماندگی و ریاکاری و ناآگاهی و خرافه نیاورده است. هیچگاه جان ایرانی از جنایت های اسلام در امان نبوده است. هر چه نفرت و فرهنگ غیر انسانی و بندگی کور و خرافه و باورهای بیمارگونه است از همین اسلام به ایران و ایرانی داده است.
پس از چند دهه جنگ و خونریزی و سال‌ها مذاکره، قاره‌ آفریقا روز نهم ژوئیه (شنبه ۱۸ تیر) صاحب یک کشور جدید شد. سودان از طریق همه پرسی به دو بخش تبدیل شد. جمهوری سودان و سودان جنوبی. کشور تازه تاسیس سودان جنوبی دارای منابع نفتی است، ولی مشکلاتش بیشتر از آن است که همه آنها با نفت قابل حل باشد. وینستون چرچیل سال ۱۸۹۸ به عنوان خبرنگار جنگی، ارتش بریتانیا را در سیطره بر سودان همراهی می‌کرد. او در یکی از گزارش‌هایش نوشت: برای یک جامعه متمدن همچون بریتانیا چه اقدامی سودمندتر و افتخارآمیزتر از آن که...
در 32 گذشته که از عمر حکومت اسلامی می گذرد ،عرصه ای بسیار حساس در زمینه قوانین قضائی گشوده شده است در مقابل نیروهای سیاسی گشوده شده است که نمی توان به آسودگی از کنار آن گذشت ،چرا که نیروهای سیاسی ملبس به اصلاح طلبان که دست بالائی در تحولات کنونی کشور را دارند ـ به علت تفکر اسلامی و التزام به قانون اساسی ولایت فقیه به ناچار به قوانین شرعی و قضائی حکومت اسلامی گردن می گذارند که در همینجا باید اذعان نمود که ادامه فاجعه اقتدار گریان در دوران حاکمیت اصلاح طلبان نیز دام خواهد داشت!
طبق ادعاهای ایشان، و بر فرض قبول اکاذیب ایشان، باید پرسید در ظرف این شش ماه، چه بر سر بیش از ۲۰۰ دانشجو و استاد بهائی آمده است؛ و قبل از مشخص شدن وضع این ۲۰۰ نفر دانشجو و استاد ناپدید شده، باید پرسید نام و نشان این ۱۰۰ نفری که ایشان ادعا می کنند چیست.
حال بنظر می رسد جمهوری اسلامی نیز، در ادامه راه طالبان افغانستان، قصد دارد تا به بهانه های واهی، مجسمه های موجود در میادین شهری را تخریب کند و البته کیست که نداند این تنها یک محک است برای سنجش آستانه حساسیت مردم و البته جوامع بین المللی.