عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، اجرای نکردن قانون از سوی دولت را آغاز یک بنیان خطرناک عنوان کرد و گفت: خسارت این بی قانونی ها را تا سال ها بعد باقی خواهد ماند... در کجای قانون به دولت اجازه داده شده که دو وزارتخانه بی‌ربط را در کنار هم قرار دهد یا با سفسطه‌گری انضمام را به جای ادغام القا کند. ... افزایش شمار بی‌اعتنایی‌های قوه مجریه به قانون، لزوم برخوردهای جدی‌تر نمایندگان ملت را برجسته‌تر کرده است. ...
سال هاست که مبارزه مسالمت آمیز و پرهیز از خشونت در ایران نیز به گفتمان غالب کسانی تبدیل شده است که رؤیای تغییر را در سر دارند. رؤیای ایجاد مناسباتی عادلانه تر، دمکراتیک تر و انسانی تر. اما گاه در این گفتمان سازی ها تنها بر وجه مسالمت آمیز و ضد خشونت مبارزان این راه تاکید می شود و شجاعت و پیگیری مبارزان این روش در هیاهوی تواب سازی ها و شوهای تلویزیونی، کمرنگ و بی رمق رخ می نماید. در حالی که آن چه واقعیت دارد تعداد پُرشمار زندانیانی است که مقاومت تحسین برانگیزشان در راه آرمان و هدفی که در پیش گرفت
ظاهرا نه خاتمی و نه هیچ یک از دوستانی که به دفاع از او برخواسته اند، حداقل به صراحت، منکر این تبیین و برداشت نیستند و تنها یک ترتیب را به هم می ریزند، به هم ریختنی که می تواند آغاز پایان جنبش سبز باشد. در جمع کردن اعداد ترتیب اهمیتی ندارد و ۲+۱ همان ۱+۲ است. اما در لباس پوشیدن ترتیب مهم است و از قضا بسیار هم مهم ! تصور وضیعت مضحک کسی که کراوات را به گردن لخت بیاویزد و شورت و زیر پوش را روی کت و شلوار بپوشد، چندان دشوار نیست و شوربختانه خاتمی ، ولو با نیت خیر، جنبش سبز را به چنین مضحکه ای...
بلوغ اپوزیسیون که در آینه تمام نمای این نشست پیدا بود خبر خوشی برای رژیم نیست. تحمل نظرات مخالف، مدارا و گفتگو در یک فضای متمدنانه و بدور از تنش در اکثر نشست‌های پیشین اپوزیسیون غایب بوده است. اگر الفبای موکراسی را مدارا (تولرانس) هجی کنیم به یقین این نشست به خودی خود تمرین دموکراسی بود. با طرح شعار «ایران از همه ما مهم‌تر است» هدف نشست را از سطح حزبی و گروهی به سطح ملی و میهنی ارتقا داد. طرح این شعار از دو جهت قابل توجه بود، نخست آنکه درمقابل شعار «ایران برای همه ایرانیان» که اصلاح‌طلبان سر داد
یكشنبه اول خرداد 1390 ماموران اطلاعات به خانه بیش از 30 ایرانی بهایی در شهر های مختلف تهران ،كرج، اصفهان، شیراز، ساری، زاهدان یورش برده برخی با بالا رفتن از دیوار و برخی به نام مامور پست و غیره داخل منزل شده آنان را دستگیر و با برهم ریختن منازلشان، برخی اموال شخصی مثل كامپیوتر و لب تاب و كتب و سی دی ها را ضبط و با خود بردند !! به همین بهانه گفتگویی را با خانم فریدا واحدی از مدیران ملی جامعه بهایی هند ترتیب دادیم تا نظر ایشان را در این زمینه جویا شویم.
مصاحبه آقاي سيروس مددي با «گون آز تي وي» براي كساني كه در هر شرايطي اعتقاد به ديالوگ دارند، مأيوس كنند بود. در اين مصاحبه در طي بيش از يك ساعت و نيم ايشان قرار بود به 6 سوآل زير جواب دهند: 1. تعريف از پان توركيسم [اين تعريف در منابع شوروي، دايره المعارف بريتانيكا و منبع سوئدي يك يا دو سطر بيشتر نيست] 2. چه كسي يا كساني از آذربايجاني¬ها از دولت ايالات متحده آمريكا براي حمله به ايران دعوت كرده¬اند؟ [جواب چنين سوآلي هم اصولاً نبايد بيش از يك سطر باشد؟] ...
در واقع نهادگرایان تلاش می‌کنند تا ساختار یا ساختارهایی را که بر عملکرد اقتصادی تاثیر می‌گذارد شناسایی و تغییر را تبیین کنند. نهادگرایان بر این اعتقادند که این ساختار لزوما اقتصادی نیست و معمولا غیراقتصادی، تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. از دید نهادگرایان عملکرد اقتصادی زیر تاثیر متغیرهای غیراقتصادی است. در ایران هم مرحوم دکتر حسین عظیمی یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین چهره‌های این مکتب اقتصادی است.
معضل سکولاریسم یا گیتی گرایی یا دنیوی شدن دین نیست. اگر دنیوی زیستن را خط فارق و چگالی چالش امر عرفی و امر قدسی بدانیم، درمی یابیم که گرچه هر دینی به دوبُنی دنیوی-فرادنیوی منقسم است اما میان این دو همزیستی ممکن است. گرچه هیچ دینی دربست در دنیوی شدن غرق نمی گردد اما به طور الزامی نیز با آن مباینت ندارد. دنیوی شدن یا عرفی گرائی جهان مداری محض است مبتنی بر انسان مداری تام. دین در حوزه دنیوی گرایی به دین حداقلی کاسته می شود و در حقیقت به همان مسائلی متمرکز می گردد که از حوزه های اصیل دینی بوده است
پلیس اسپانیا در شهر بارسلون تظاهرکنندگان را بشدت سرکوب و دستگیر کرده است. جنبش اعتراضی جوانان اسپانیا که اعتراض به بیکاری گسترده و فقدان چشم انداز روشن در این جامعه است، وقتی بر بستر بحران اقتصادی یونان و ایرلند، و کاندیداهای احتمالی دیگر مانند پرتغال و ایتالیا، نگریسته شود یعنی بر بستر طیف وسیعی از بازندگان اصلاحات اقتصادی و جهانی شدن در کشورهای اتحادیه اروپا که کماکان از سیستم تامین اجتماعی برخوردارند؛ دمکراسی واقعا موجود را که دمکراسی احزاب سیاسی و توازن قوای اجتماعی میان قشرهای اجتماعی...
پروژه‌ی ایجاد چپ رهایی‌خواه بر بنیاد گسست‌هایی که نام بردیم کاری بس دشوار است. صدای این چپ امروزه صدایی در شب است، شبی تیره و تار. صدایی به سان ندای بال جغد خرد هگلی که پروازش را به هنگام شب آغاز می‌کند. لیک این پرنده‌ی ما بال به سوی رهایی می‌زند و نه برای تکرار روزی بسان امروز ولو بهتر. پرواز او به سوی خورشیدی دِگر است. به سوی ناممکنی ممکن اما نه محتوم ...