● آخرین مطالب سایت

نگاه های متضاد و متناقض و البته ایدئولوژیک در میان نیروهای چپ حتا در برابر مقوله ها ی «روشن» و سرراست بسیارند، چه رسد به موارد گسترده ی مواضع نظری کاملن «ذهنی»آنها که اندکی پرهیز و دوری از آنها برای بخشی خیانت به مبارزه طبقاتی می باشد! و دلیل های برخورد غیر اصولی هر یک از تاکتیک ها و استراتژی های آنها نیز با دیگران بسبب همین ایدهگرائی های مفرط و فراوان است.

کنفرانس پراگ تحت عنوان اتحا د برای دموکراسی در روزهای ۱۷ و۱۸ نوامبر برگزار شد.نشستها ی سیاسی تحت هر عنوان که برگزار شوند مفید هستند.حد اقل دستا ورد این گردهمایی ها در این است که تکلیف سایر جریانا ت سیاسی و از آن مهمتر مردم با طیفها ی گوناگون روشن می شود.این گرد همایی با یک بیانیۀ نصفه ونیمه وانشا گونه به کار خود پایان داد واین نیز امری طبیعی بود که حاصل این کنفرانس چنین باشد ؛ چرا که تنوع آرا وعقاید مختلف حاضرین چنین نتیجه ای را قابل پیش بینی ساخته بود

من درباره مختصات ادبیات چپ سنتی در مقاله ایی که فوقا ذکرش رفت، نوشته ام که این تفکر بیشتر به نیروی دافعه تکیه دارد تا به قوه جاذبه، همه چیز را از دریچه توطئه مورد کنکاش قرار میدهد و عموما سطحی نگر و شعارگراست. ادبیات چپ سنتی اسیر پارانویاهای توطئه و از این زاویه و در واکنش به آن عموما به تهمت، تخریب، تمسخر و تحقیر تکیه میکند. اما در مقابل آن ادبیات چپ مدرن بیشتر به قوه جاذبه ، مدرنیستم و دمکراتیسم تکیه دارد. چپ مدرن دمکراتیسم را ابزاری برای توطئه دستیافتن به سوسیالیسم تلقی نمیکند

آقاي آ . ائليار در پايان نظر خود مي پرسد : پس میتوان گفت: « اداره آذربایجان غربی هم میتواند توسط همه ملیتهای ساکن در آنجا "مستقل" اداره شود » مثلاً «ایالت خود مختار آذربایجان غربی» . مهم «استقلال و خود مختاری» آن است. دارای حقوقی باشد که همه امور خود را مستقل مانند دیگر ایالتها اداره کند. خوب نظرتان چیست؟ مسئله اختلاف ارضی - اینجا حل میشود یا نه؟

در ادامه‌ کنفرانسهای استکهلم و بروکسل، دور سوم نشستهای اتحاد برای پیشبرد دمکراسی در ایران در روزهای 17 و 18 نوامبر 2012 با حضور 120 نفر از فعالین و شخصیتهای اپوزیسیون ایرانی در پراگ انجام شد و در پی دو روز گفتگوی سازنده‌ و بحثهای بسیار ارزنده‌ در فضایی دوستانه‌ به کار خود پایان داد. در آخرین دقایق کار کنفرانس، متنی از طرف کمیته‌ برگزارکننده‌ کنفرانس خوانده‌ شد و اعلام گردید که‌ این متن بعنوان متن پایانی کنفرانس منتشر میشود.

اخیرا سایت های اینترنتی شباهت زیادی پیدا کرده است به بحث های روبروی دانشگاه تهران در سالهای 57 ،58 ،59 واوائل60 که هرکسی از تلاش ها ،خواندها ، آموخته های فکری داشت و لابد توشه ای سیاسی اندوخته بود می توانست آنجا در برابر انظار عمومی عرضه نماید.خوبی اینتر نت در این هست که زهرا خانم ندارد اما هکر های ویروسی دارد که گاهی اوقات کامپیوتر را فلج و زمین گیر می کند .چماقدار های روبروی دانشگاه تهران دیگر در اینتر نت کاری نمی توانند پیش ببرند ،چون همه پشت کامپیوتر نشسته اند وفاصله ها مانع در گیری شده است

«ساعت هفت شب روز دوشنبه، دو نفر از ماموران لباس شخصی که خود را مامور اداره اطلاعات معرفی کردند، به محل کار بهمین جلیل پور مراجعه و، او را بازداشت کردند.»
هنوز از اتهامی که اين فعال حقوق مدنی بر اساس آن بازداشت شده اطلاعی در دست نیست.

در طی چند روز اخیر دو نشست مخالفان رژیم های بشار اسد و جمهوری اسلامی در تهران و پراگ برگزار شد که در این نوشتار کوتاه نقدی سازنده اما اجمالی و گزرا به وجود تشابهات و تناقضات و فقدان دست آوردهای ملموس و عملی آن دو نشست خواهم پرداخت، زیرا سخن هر چه کوته بود خوشتر است. بیانیه های پایانی بیانگر سترونی تلاش هایی است که افق امیدبخشی را برای مردم منکوب و مظلوم سوریه و ملت دربند و بی پناه ایران نمایان نمی سازد.

نامبرده از ناحیه گردن و سرش ام ار ای و سی تی اسکن شد . قرار شد بعد از نتیجه معاینات ادامه درمان این عضو سندیکای شرکت واحد همچنان ادامه داشته باشد .

دو شهروند کرجی بنامهای سامان بادیه‌ای آرنی و اشکان بادیه‌ای آرنی حدود دو هفته پیش در کرج بازداشت شدند.

احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار زندانی در زندان رجایی شهرکرج و دبیرکل سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت)، در پی وخامت وضع جسمی به بیمارستان منتقل شد.

برای احترام به انسانیت دمی هم به یاد او باشیم مهم نیست کبودوند چه مرامی دارد!

عدم مخالفت با جمهوری اسلامی و عدم توافق بر سر رفتن آن و مخالفت با عقاید درونی خود ۳۳-عیان شدن اختلاف فاحش و قدرت طلبی در اپوزیسیون تک ملیت انگار که تنها بر محوریت ملیت فارس است و آخر اینکه تلاش برای یکسان سازی عقاید با توجه به تحولات منطقه و عراق و بهارهای عربی و پایمال کردن حقوق ملیت های غالب درجامعه کثیرالمله ایران و عدم تعاریف درست از وازه های ملت و فدرالیسم با توجه به واقعیت های جامعه و تلاش برای حفظ ساختار جمهوری اسلامی با طرح پروژ ه های اصلاحاتی به جای دموکراتیزه کردن...

وزارت اطلاعات ملاها به تحلیل سطحی و ناشیانه اتحاد نیروها پرداخته و نتوانست نسبت به تلاش های بی وقفه اپوزیسیون برای ایجاد اراده واحد در برابر رژیم اسلامی سکوت کند. وزارت اطلاعات برای مخدوش کردن تلاش صادقانه بسیاری کوشندگان سیاسی خارج از کشور، اپوزیسیون را به عوامل امریکا، عربستان سعودی و جناح مغلوب حکومتی نسبت می دهد. گرچه هر سه جریان کوشش می کنند تا روندهای سیاسی ایران را بسود خود رقم زنند ولی هسته سفت کوشندگان راه آزادی ایران و رهائی ملت از جباریت اسلامی را کسانی تشکیل می دهند که بدرازای عمرشان

بر اساس گزارش یک شاهد عینی که با “عدالت برای ایران” تماس گرفته، رنجگر بعد از بازگشت از مرخصی، نیمه شب توسط مامور رستمی، برادر رییس حفاظت اطلاعات زندان تبریز، به همراه دو سرباز، مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و هرچند مسئولان زندان در دادگاه علت فوت وی را قورت دادن ِ مواد مخدر اعلام کردند، اما گزارش پزشکی قانونی می گوید شکستگی دنده قفسه سینه در اثر ضربه و فرورفتگی آن به قلب باعث مرگ شده است.با این وجود، رستمی هم اکنون به سر کار خود بازگشته و هیچگونه پیگیری و تحقیق جدی قضایی...

به نظر می رسد که کانون تقابل میان ملیت های غیر فارس از یک سو و دولت مرکزی و اپوزیسیون آن در سوی دیگر همین نقطه باشد. دهه ها است که مبارزان استبداد زده وسیاست زدگان، حلقه سانسور را هر روز بر گردن وگلوی ملیت ها تنگ تر می کنند تا مانع خروج «شعارهای رهایی بخش» از حنجره های مردمان این ملیت ها شوند، مبادا خروج حرف وحدیثی از یک گلوی خفه شده در نام و شکل ایران و بنیه دموکراسی مورد نظر اپوزیسیون تغییری ایجاد کند، به گونه ای که به حق تعیین سرنوشت و رهایی از قید و بند ملیت های غیر فارس بینجامد.

طی چند روز گذشته در کمیسیون اجتماعی مجلس موادی به تصویب رسیده که طی آن شرط تأهل برای عضویت زنان در هیأت های علمی دانشگاه ها و نیز استخدام به عنوان معلم به قوانین سابق افزوده خواهد شد. همچنین لایحه ی دولت در مورد «شرایط صدور گذرنامه» برای زنان مجرد در کمسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بررسی و تصویب شده که طبق آن: "زنان مجرد زیر 40 سال به شرط اجازه ولی قهری یا حاکم شرع اجازه دریافت گذرنامه خواهند داشت"!

سخن ناروائی نیست اگر گفته شود که چپ ایران علیرغم فداکاریها و قربانیان زیاد، و البته پاره ای دستاوردها، در طی یک قرن گذشته در عرصه سیاست ایران آنچنان تأثیر مثبتی نداشته است. این چپ در مواردی دچار اشتباهات استراتژیک شده و اکنون نیز بصورت اردوگاهی نامتجانس و پراکنده عملاً نه تنها در رهبری جنبش آزادیبخش مردم ایران قرار ندارد، بلکه کاملاً توسط نحله های دیگر سیاسی تحت الشعاع قرار گرفته است. به باور من عامل اصلی نابسامانی اردوگاه چپ عدم ارزیابی صحیح از شکست ایدئولوژیک تاریخی آنست.

جهاد اسلامی به ایران وفادار است و مانند حماس دچار اختلاف نظرهای داخلی و گرایش به طرف دولت اسلامگرای مصر نشده. ایران شاید نتواند دیگر به اندازه گذشته بر روی حماس به عنوان یک عامل بازدارنده علیه اسرائیل حساب کند، مثلا بر روی واکنش‌ حماس در صورت حمله اسرائیل به ایران.
از این روست که اگر اسرائیل بیش از حد حماس را تضعیف کند، ناخواسته جهاد اسلامی و در نتیجه ایران را تقویت کرده است، مخصوصا که جهاد اسلامی هم در همین درگیری‌های اخیر با اعلام شلیک یک موشک فجر ۵ به تل آویو توانایی‌های جدید خود را نشان داد

آیا باز گرداندن غزه به قرون وسطا، بخوانید ایجاد سرزمین سوخته وعاری از هرنشانه و تمدن کنونی، سخنی که وزیر کشوراسرائیل با افتخارتمام آن را بیان داشته است و هواپیماهای اسرائیل شبانه روز با صد ها پرواز درحال انجام آن هستد، غیراز ارتکاب به جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت نام دیگری دارد؟

تضعیف موقعیت بین المللی ایران و اصرار حکومت بر نادیده گرفتن مشکلات مردم، در کنار تحولات منطقه و سقوط حاکمانی که تا آخرین لحظه هم به محبوبیت یا اقتدار خود در داخل و وابستگی صلح و امنیت جهان به ادامه رژیمشان اعتقاد داشتند، به تدریج این نظر را مطرح کرده که ممکن است بحران کنونی، به همان اندازه که برای مردم دردناک است، برای حکومت خطرساز باشد.

کنفرانس پراگ (سومین نشست پیشبرد اتحاد برای دموکراسی) عصر روز یک‌شنبه بیست و هشتم آبان ـ هجدهم نوامبر با انتشار بیانیه‌ای به کار خود خاتمه داد. این بیانیه در پایان کنفرانس قرائت شده و توسط اکثریت حاضران تائید شد.

چراکه دورنمایی برای اتحاد و انسجام این گروه ها دیده نمی شود و راه را بر ایجاد یک « شورای ملی واحد » می بندد که من در خاتمه این مقاله ام به گزارش رادیو صدای بین المللی فارسی فرانسه اشاره می کنم که جمعه 13 ژوئیه 2012 منتشر شده است که در مورد آغاز نشست سفیران سبز امید در سوئد با حمایت بنیاد اولاف پالمه برگزارشد که در این گزارش « دبیر نشست سفیران سبزامید » در باره علت همراهی نکردن کنفرانس بروکسل توضیح می دهد...

مشكل ديگر از اسرائيل و به خصوص تندروهاي اسرائيلي است كه تاكنون روش شان آن بوده كه سعي كردند به هر خشونت آن سوي مرز با پاسخي پشيمان كننده و حتي ويران كننده واكنش نشان بدهند! اين دقيقاً منطق هيتلر و رفتار نازي ها بود و اگر آنان جواب گرفتند، شما هم پس از اين شصت و اندي سال جواب مي گيريد. براي همزيستي با همسايگان در آرامش و امنيت، پاسخ هاي دندان شكن راهكار نيست، بلكه دقيقاً برعكس، جلب اطمينان و احترام به همزيستي و حسن همجواري از طريق تعامل و همياري است.