این خشونت ها و هرج و مرج های

این خشونت ها و هرج و مرج های ناشی از سرنگونی که نویسنده این مطلب خواننده را از آن می ترساند مگر همین حالا هرروز در ایران روی نمی دهد؟ این موج زورگیری ها و هرج و مرج و فساد اداری و غارت اموال عمومی و هزار جور جنایت دیگر که کشور را فرا گرفته از چشم این نویسنده اروپا نشین پوشیده مانده و تنها نگرانیش این است که ایران مثل لیبی و سوریه نشود! آخر کجای جامعه ایران به لیبی و سوریه همانند است که اینطور فرجامی برای آن پیش بینی می کنید؟! نیم میلیون کشته و معلول جنگی و دهها هزار اعدامی و صدها هزار زندانی سیاسی و شکنجه های اوینی و کهریزکی خشونت نیست؟! اگر احتمال تجزیه ای هم در کار باشد پیش از هر چیز ناشی از همین رژیم جمهوری اسلامی است که جان مردم را به لب رسانده تا به این اندیشه برسند. جای تأسف است که نتیجه " 33 سال تجربه سیاسی" چنین دیدگاه عاری از منطقی از آب درآمده است.