کیانوش عزیز من نوشته زیر را

و بیجهت نیست که مادران برای ادامه حیات خود و کودکانشان مجبور می شوند بعنوان برده خانگی برای شوهرانشان بردگی کنند ، و وجود این قفس را در مرور زمان امری طبیعی بپندارند و نتوانند دنیای دیگری بجز دنیائی که مردان برایشان ساخته اند، تصور کنند، بقول فریدریش نیچه: پرندگانی که در قفس به دنیا آمده‌اند، فکر می‌کنند پرواز بیماری است، و بدین خاطر قدرت ریسک کردن و قدرت اعتراض از آنان صلب گردیده، و اکثر روشنفکران مرد بخاطر دور نگهداشتن زنان از ایده فمینیسم تلاش کرده اند با زدن انگ مرد ستیزی، زنان را از گرایشات فمینیستی دور نگهدارند، همانند انگ پانترکیسم و یا تجزیه طلب که از طرف پانفارسیسم جهت سکوت هویت طلبان ملتهای غیر فارس می زنند، و حتی خیلی از مادران برای رشد تحصیلی کودکان خود بالاجبار در خانه بزبان فارسی کسمه شکسته با کودکانشان حرف می زنند، غافل از اینکه کودکان خود را با دستهای خود به موجوداتی بی هویت تبدیل می کنند و اعتماد بنفس آنها را از بین می برند، شاید یک هزارم مردان بشکل تئوریک نه عملی حقوق زنان را قبول می کنند ولی در جنگ قدرت آنها هم علاقه ائی به پیاده شدن از اسب قدرت را ندارند و معمولآ در حد شعار و ژستهای اجتماعی و یا برای بالا بردن محبوبیت سیاسی و حزبی خود از حقوق زنان دفاع می کنند،و از اینکه به اصطلاح مردان روشنفکر زنان را عامل بازتاب تربیتی فرهنگ مردسالاری بر روی کوکان نسل جدید معرفی می کنند جای بسی شگفتی است که این روشنکران ستون پنجم مردان در داخل زنان می باشند، بدینجهت بار سنگینی بر دوش زنان جنبش فمینیست در جهت آگاهی دیگر زنان نا آگاه به حقوق خودشان فشار مضاعف را تحمیل می کند، و از آنجائی که توسط مردان، ایده جنبش فمینیسم همانند لولو تبلیغ شده، بهتر است در برخورد های اولیه با زنان ناآکاه از بکار برد کلمه فمینیسم اجتناب کنند و مفهوم حقوق زنان و جرئت و ریسک مقابله با هژمونی و سیادت مردان را در یک پروسه زمانی بلند مدت و بدون عجله توضیح بدهند، تا با انگ لولو فیمنیسم زحماتشان به هدر نرود،